Sztuka czy sport?
Na wstępnie warto zaznaczyć podstawowe różnice pomiędzy wspomnianymi sztukami walki a sportem walki, w ramach którego mówić możemy o dyscyplinie MMA. Sztukami walki nazywamy różnego rodzaju sposoby walki wręcz, przy wykorzystaniu broni białej, których tradycja oraz techniki zakorzenione są głęboko w kulturze. O ile pierwszym skojarzeniem myśląc o miejscu rozwoju sztuk walki są utarte w kinematografii obrazy azjatyckie, o tyle faktem jest, że sztuki walki rozwijały się równolegle na terenie całego świata jako element obrony. Ten obszar aktywności ma na celu trening, nie tylko fizyczny, ale przede wszystkim umysłowy- pozwala na doprowadzenie organizmu do harmonii wewnętrznej, umiejętnego radzenia sobie ze stresem, napadami agresji czy strachu.
Sporty walki natomiast to rozpowszechnione techniki walki, które zostały w jasny sposób skodyfikowane i przede wszystkim usportowione, podniesione do ranki współzawodnictwa i rywalizacji. W odróżnieniu do sztuk walki rozwój wewnętrzny jest tylko jednym z elementów, które zawodnikowi (tutaj również należy wskazać na poziom zawodowstwa sportów walki)przyświecają na drodze do osiągnięcia formy, która pozwoli pokonać przeciwnika. W sytuacji kiery rozważamy dodatkowo elementy takie jak systemy walki, należy wspomnieć, że wykorzystują one założenia sztuki walki, techniki wykorzystywane podczas przygotowań do zawodów, jednak z nastawieniem na eliminację przeciwnika, także z wykorzystaniem zagrań nieczystych.
W zakres sztuk walki wchodzi szereg elementów technicznych, które są wykorzystywane w różnej konfiguracji są to chwyty, duszenia, dźwignie, kopnięcia oraz wcześniej wspomniana sztuka posługiwania się bronią białą.
Wspomniane elementy wchodzą w zakres specyfiki odbywania walki, w stójce, w parterze, przy dominacji chwytów i uderzeń, kończąc na podziale względem kontaktowości.
Współczesne kierunki rozwoju sztuk walki
Tradycyjne pielęgnowanie zasad sztuk walki z nastawieniem na rozwój duchowy, a także stawiającego w centrum kształtowanie wewnętrznego systemu wartości. Niekomercyjny charakter stawiający na te elementy posiadają szkoły kształtujące w zakresie aikido, tradycyjnego karate czy kung fu. Z uwagi na szeroki rynek oraz stale rosnącą konkurencję szkoły takie jak Kyokushin, rozwinęły sekcje treningowe wdrażając takie systemy jak krav maga, kudo czy MMA.
Reasumując powyższe, wśród sportach walki wykorzystujących techniki związane z uderzeniami w stójce możemy wyróżnić: boks oraz wszystkie jego regionalne odmiany- boks francuski, tajski (muay thai) czy boks birmański, karate, kick-boxing, teakwondo. Sporty oparte głównie na chwytach brazyliskie jiu-jitsu, judo, zapasy. Z uwagi na ewolucje wielu dyscyplin i wykorzystywanie wielu technik walki, możemy także wyróżnić interdyscyplinarne kierunki rozwoju sportów walki wykorzystujących zarówno uderzenia, jak i chwyty. Są to: mieszane sztuki walki, krav maga, shoot boxing, pankration.
Mieszane sztuki walki
Potocznie zwane MMA, to rodzaj sztuki walki interdyscyplinarnej, która wykorzystuje techniki różnych sztuk, a z uwagi na jej charakter pełnia funkcję nie tylko kształcenia w zakresie ogólnopojętej sztuki, ale także widowiskowego sportu, zdominowanego przez rywalizację oraz awanse zawodowe.
Historia MMA
Na wstępnie należy zaznaczyć, że często zamiennie w ramach jednej dyscypliny wykorzystywana jest nazwa vale tudo, która dotyczy wyłącznie sztuk walki kształconych na terenie Ameryki Południowej. Pierwotnie MMA określane było jako sport bez barier, co dawało szerokie pole manewru względem chwytów oraz wykorzystanych technik.
Historia MMA sięga starożytnej Grecji i pantratonu, który opierał się na pięściarstwie i technikach zapaśniczych, brazylijskich turniejach vale tudo, kończąc na azjatyckim kakutougi.
Zasady
Jak każda dziedzina, również w MMA dominują pewne zasady, które nie tylko regulują system punktowy podczas zawodów, ale jasno określają chwyty zakazane. Przebieg walki toczy się w stójce oraz w parterze, przy wykorzystaniu chwytów zapaśniczych, rzutów, dźwigni oraz duszeń. Zabronione są chwyty mogące trwale wpłynąć na stan fizyczny przeciwnika, lub naruszyć jego zdrowie. Wśród zakazanych chwytów są uderzenia na krocze i szyje, zahaczanie, gryzienie, wkładanie palców w otwory fizjologiczne, ciosy w kręgosłup, uderzanie głową czy selektywne ograniczenia,w zależności od rangi zawodów- ciosy łokciem.
Z uwagi na charakter dyscypliny trening zawodników jest ogólnorozwojowy, ćwiczone są wszystkie partie mięśniowe, mocniej te, które wykorzystywane są w parterze lub walce stojącej. Wszystko zależy od warunków fizycznych zawodnika oraz siły w konkretnej pozycji. MMA do tej pory zajmują się byli zapaśnicy, dla których najwygodniejszy jest właśnie taki model rywalizacji, a także bokserzy, którzy preferują tryb walki stojącej.
Bez względu na tryb preferowanej walki, każdy zawodnik musi posiadać odpowiednie wyposażenie: spodenki MMA, rękawice MMA (w zależności od preferencji z otwartym lub zamkniętym kciukiem), opcjonalnie rashguard przylegający do ciała.
