Whisky ma swoją specyfikę produkcji – aby mogła zostać zaklasyfikowana do danej kategorii i być sprzedawana pod tą nazwą musi spełniać określone warunki. Oto pięć rzeczy, które każdy koneser tego trunku powinien wiedzieć.

Proces dojrzewania whisky

Każda whisky musi dojrzewać w drewnianych beczkach. Bez procesu dojrzewania nie ma mowy nie tylko o odpowiednim smaku i aromacie, ale i o znaku towarowym. Normy dotyczące jej dojrzewania są regulowane przez stosowne prawo - w Szkocji i Irlandii według norm prawnych alkohol ten musi dojrzewać co najmniej trzy lata. Zwykle jest to dłuższy czas, jednak trzy lata to wymagane minimum.
 

Trunek potrzebuje czasu i odpowiedniego miejsca

Alkohol ten dojrzewa w beczkach, które początkowo zawierały inne trunki. Dzięki temu, że alkohol ten dojrzewa w baczkach po bourbonie, brandy, czy porto, nabiera specyficznych aromatów charakterystycznych dla danego trunku. W przypadku szkockiej oraz irlandzkiej odmiany beczki na ogół importowane są ze Stanów Zjednoczonych i dopiero na miejscu składane przez bednarzy. Oprócz aromatów, whisky dzięki długiemu przebywaniu w beczkach nabiera ciemniejszego koloru, który jest w dużej mierze zależny od gatunku drewna i alkoholu, który był przetrzymywany w danej beczce wcześniej.
 

Po rozlaniu do butelek whisky się nie starzeje

W przeciwieństwie do wina whisky może dojrzewać jedynie w beczkach – to właśnie tam uzyskuje ostateczny smak i aromat. Po kupażowaniu i rozlaniu do butelek pozostają one niezmienne – dlatego też wiek podany na etykiecie whisky dotyczy wyłącznie czasu, jaki spędziła ona w beczce.

Ułatwia to przechowywanie tego trunku, przez co jest on ciekawą propozycją także dla inwestorów.

Coś dla aniołów
 

Proces dojrzewania w beczkach ma to do siebie, że alkoholu stopniowo ubywa. Jest to spowodowane przez jego parowanie – struktura drewna pozwala na przenikanie niewielkich ilości powietrza. Zanim jednak odkryto przyczyny tego ubytku, próbowano go wytłumaczyć w inny sposób – stąd też wzięło się określenie „Angel’s Share”, czyli „dywidenda dla aniołów”. Proces ten sprawia, że najstarsze whisky są coraz droższe – a jednocześnie zapewnia im wyjątkowo ekskluzywny charakter.

Jak określamy wiek whisky?

Sytuacja jest prosta tylko w przypadku najrzadszej odmiany whisky – trunku pochodzącego z jednej beczki.

W innych przypadkach mistrz kupażowania łączy ze sobą trunki pochodzące z różnych beczek i lat - proces ich mieszania ma na celu wydobycie najlepszego, wyrazistego smaku. W takim wypadku o wieku podanym na etykiecie trunku decyduje najmłodszy z destylatów - whisky oznaczana jest jako trzyletnia, nawet jeżeli ma również w składzie alkohol, który dojrzewał 20 lat.