Wszystko rozpoczęło się w roku 1945, choć tak naprawdę Teatr Polski we Wrocławiu kontynuuje historię przedwojennego niemieckiego teatru, działającego pod nazwą Schauspielhaus. Niestety, w wyniku oblężenia Wrocławia pod koniec działań wojennych, nie było możliwe korzystanie z dawnych budynków teatru od razu. Początkowo zatem teatr, który stał się Teatrem Polskim, korzystał przez pierwsze pięć lat swojej działalności z gościnnych murów Opery wrocławskiej, położonej przy ulicy Świdnickiej. Własnej siedziby, będącej odnowionym po wojennych zniszczeniach budynkiem dawnego Schauspielhausu, dorobił się dopiero po 1950 roku. Teatr wznosi się do dziś przy ulicy Gabrieli Zapolskiej 2. W wyniku pożaru w 1994 roku budynek niemalże spłonął w całości, obecny jest wynikiem odbudowy i wznowił działalność od 1996 roku.
Pierwszym dyrektorem Teatru Miejskiego, bo taką nazwę nosił początkowo wrocławski teatr, został
Teofil Trzciński, były dyrektor teatru im. Juliusza Słowackiego. To właśnie przedstawienie w jego reżyserii było pierwszym w historii powojennego teatru we Wrocławiu. Śluby panieńskie zostały wystawione 6 stycznia 1946 roku, ta data jest właśnie początkiem działalności Teatru Polskiego we Wrocławiu.
Kolejne powojenne lata przynosiły cały szereg zmian, także i tych związanych z nazwą tej placówki kulturalnej. Nazwa dzisiejsza pochodzi z roku 1965, choć oficjalna zmiana nastąpiła dopiero w 1969, kiedy to Prezydium Rady Narodowej miasta Wrocławia przyjęło ją specjalną uchwałą. W tamtym okresie Teatr Polski we Wrocławiu był już sporą instytucją, obejmował dwie istniejące sceny – Scenę Główną przy ulicy Zapolskiej i Scenę Kameralną przy ulicy Świdnickiej.
Scena przy ulicy Gabrieli Zapolskiej oficjalnie doczekała się premiery 20 grudnia 1950 roku. Spektaklem premierowym była sztuka polskiego architekta Jana Rojewskiego, zatytułowana Tysiąc walecznych. Przedstawienie, wyreżyserowane przez Czesława Staszewskiego, pokazało wrocławskiej publiczności nowy prąd w sztuce – socrealizm, dotyczyła odbudowy Warszawy.
Kiedy Scena Główna przestała istnieć po pożarze w 1994 roku, Teatr Polski we Wrocławiu przeniósł się do nieczynnego Dworca Świebodzkiego. Mimo iż od 1996 Scena Główna funkcjonuje na nowo, teatr zatrzymał siedzibę i do dziś dnia posiada trzecią scenę, nazywaną właśnie Scena na Świebodzkim.
Przez siedem dekad swojego istnienia Teatr Polski we Wrocławiu dorobił się znaczącej pozycji w świecie polskiego teatru. Niektóre z przedstawień weszły w skład najważniejszych dokonań tego rodzaju sztuki. Wśród nazwisk wielkich reżyserów w historii wrocławskiej sceny można znaleźć między innymi takie sławy jak Jacek Bunsch, Jerzy Grzegorzewski i Krystian Lupa. Zwłaszcza ten ostatni stał się symbolem prawdziwej siły Teatru Polskiego we Wrocławiu. Po dziś dzień to właśnie spektakle w jego reżyserii przyciągają prawdziwe tłumy, zbierając przy tym bardzo pozytywne recenzje wśród krytyków teatralnych. Dzięki temu Teatr Polski we Wrocławiu stał się znany nie tylko w Polsce. Pozostaje jedynie mieć nadzieję, że ten pozytywny trend się utrzyma na dłużej.
