Cechy charakterystyczne dla DDA:
1. Dorosłe dzieci alkoholików muszą domyślać się, jakie zachowanie jest normalne.
Nikt niestety nie nauczył DDA, gdy były dziećmi, czym jest normalność, norma, zwykłość. Gdy dorosną, muszą więc zgadywać co to takiego normalność i uczyć się jej.
2. Dorosłe dzieci alkoholików mają trudności z przeprowadzeniem swoich zamiarów od początku do końca.
To zły nawyk wyniesiony z dzieciństwa, w czasie którego nie istniało w domu nic stałego, nie było możliwości nauczenia się, jak to jest robić coś od A do Z.
3. Dorosłe dzieci alkoholików kłamią, gdy równie łatwo byłoby powiedzieć prawdę.
Kłamstwo było jednym z kamieni węgielnych rodzinnego domu DDA. W domu kłamało się, żeby ukryć uzależnienie i samego uzależnionego. Taki nawyk wchodzi w krew i trzeba dużo wysiłku, aby go zwalczyć.
4. Dorosłe dzieci alkoholików oceniają siebie bezlitośnie.
Poczucie własnej wartości jest u DDA na bardzo niskim poziomie. Nawet gdy ktoś doceni Dorosłe Dziecko Alkoholika, ono i tak nie zgodzi się z pozytywną oceną i będzie siebie oceniało bardzo surowo.
5. Dorosłym dzieciom alkoholików trudno się bawić i przeżywać radość.
Normalne dzieciństwo to wiele radości, którą dzieci uczą się przeżywać. Dzieciństwo DDA to wiele smutku, niewiele radości i tę postawę dzieci alkoholików przenoszą w dorosłość.
6. Dorosłe dzieci alkoholików traktują siebie bardzo serio.
Życie, według DDA, jest trudne, jest ciężką pracą i uważają, że nie ma innej możliwości, jak siebie również brać na serio i wymagać od siebie dużo, bardzo dużo… często zbyt dużo.
7. Dorosłym dzieciom alkoholików trudno nawiązywać bliskie kontakty.
Umiejętność nawiązywania kontaktów z innymi osobami kształtuje się w dzieciństwie. DDA nie mieli możliwości nauczyć się tego, bo kontakty interpersonalne uzależnionych i ich rodzin były oparte na kłamstwach, oszustwach, wstydzie, oddalaniu się, rozczarowaniach.
8. Dorosłe dzieci alkoholików przesadnie reagują na zmiany, nad którymi nie mają kontroli.
Każdy, kto przeżyłby dzieciństwo bez stabilności i bezpieczeństwa, reagowałby na zjawiska, nad którymi nie ma się kontroli, tak jak robią do Dorosłe Dzieci Alkoholików: przesadnie i braniem winy na siebie.
9. Dorosłe dzieci alkoholików ustawicznie poszukują uznania i potwierdzenia.
DDA szukają tego, czego nie otrzymały w dzieciństwie. Szukają również uznania i potwierdzenia dlatego, że mają mocno zachwiane poczucie własnej wartości.
10. Dorosłe dzieci alkoholików myślą, że różnią się od innych.
DDA sądzą, że są innymi ludźmi, że widać po jednym spojrzeniu, kim są, jacy są. Nie chcą przyjąć do wiadomości, że mają problemy, być może specyficzne, ale posiadają problemy jak wszyscy ludzie na świecie.
11. Dorosłe dzieci alkoholików są albo nadmiernie odpowiedzialne, albo nadmiernie nieodpowiedzialne.
Na dziecko alkoholika spadała w dzieciństwie odpowiedzialność za alkoholika, za całą zaburzoną rodzinę i dlatego wnosi w dorosłość nadmierne poczucie odpowiedzialności. A inne dziecko alkoholika wprawdzie nie musiało ponosić odpowiedzialności jak osoba dorosłe, za to było chowane, bo nie wychowywane, w atmosferze ciągłej zmiany i nieodpowiadania za swoje czyny.
12. Dorosłe dzieci alkoholików są lojalne do ostateczności, nawet w obliczu dowodów, że druga strona nie zasługuje na lojalność.
Tak mieli w dzieciństwie: rodzic pił i nie zasługiwał na lojalność, ale drugi rodzic kazał być lojalnym, czegokolwiek alkoholik by nie zrobił… Tej wdrukowanej cechy osobowości trudno się pozbyć, nawet jeśli minęło wiele lat…
13. Dorosłe dzieci alkoholików są impulsywne.
DDA działają pod wpływem chwili, tego co im wpadnie do głowy, bez planowania i rozważania, jakie mogą być konsekwencje ich działań. Mają trudności z kontrolowaniem siebie i otoczenia. Wpadają z tego powodu w tarapaty.
