Można oczywiście wyprodukować noże warte kilka złotych – wystarczy tylko użyć gorszych materiałów. I właśnie w tym tkwi problem. Takie noże są nietrwałe, szybko się tępią, kiepsko się nimi cokolwiek kroi. Z drugiej strony – w codziennych zastosowaniach nie zawsze będą potrzebne noże kuchenne za kilkaset złotych. Zawsze więc musisz dokonać wyboru, który wcale nie jest tak banalny, jak może się wydawać.
Najważniejszym elementem noża jest oczywiście ostrze znajdujące się na klindze. Cechą, która najwyraźniej je charakteryzuje, jest obecność lub brak ząbkowania. Ząbkowane noże spotyka się rzadziej – ich zastosowanie ogranicza się praktycznie do krojenia sera (wtedy używa się ostrza o drobnych ząbkach) lub świeżego pieczywa (w tym przypadku ząbki są zdecydowanie większe). Na rynku dostępne są także noże o bardzo szerokiej klindze i głębokich ząbkach, które służą do cięcia w ozdobne plastry, jednak w domach tego rodzaju ostrza stosuje się rzadko. Ostrza bez ząbkowania są charakterystyczne dla noży uniwersalnych.
Poza ząbkowaniem ważną cechą noża jest materiał, z którego wykonane jest ostrze. Zasadniczo używa się trzech materiałów: stali, tytanu lub ceramiki. Stal zdecydowanie najczęściej jest materiałem pierwszego wyboru, jednak tutaj też jest największe prawdopodobieństwo, że materiał ten nie spełni twoich oczekiwań. Ponieważ podawanie składu stopu nie miałoby większego sensu, do określenia jakości noża używa się skali twardości HRC. Im wyższa wartość, tym lepsze i twardsze jest ostrze. Umówmy się, że noży o twardości poniżej 50-60 HRC nie warto kupować – szybko się tępią, są miękkie, a stal zwykle jest kiepsko obrobiona. Ważna jest poza tym również klasa stali. Tę określa się symbolami, przy czym najczęściej pojawia się typ 420, na który nie warto zwracać uwagi. Wszelkie określenia „nierdzewna”, „chirurgiczna” itd. to jedynie chwyty marketingowe, które w żadnym razie nie oddają prawdziwych parametrów stali i absolutnie niczego nie mówią o jakości noża.
Jeśli decydujesz się na zakup noża z ostrzem ceramicznym, musisz liczyć się z ryzykiem stłuczenia go oraz wydatkami związanymi z ostrzeniem: można do tego używać tylko specjalnej ostrzałki diamentowej. Łatwiejsze do naostrzenia są noże tytanowe, ale te są dość kosztowne. Kompromisem może być wybór noża stalowego, dodatkowo pokrytego warstwą tytanową.
Przy wyborze noża nie można skupiać się wyłącznie na ostrzu. Istotna jest również rękojeść, bo to ona często decyduje o tym, czy dany model będzie wygodny w użyciu, czy nie. Możesz założyć z dużą dozą prawdopodobieństwa, że dobre ostrze będzie osadzone w dobrej rękojeści. Najmniej pewnym wyborem jest tworzywo sztuczne, zwłaszcza jeśli producent nie precyzuje, jaki to dokładnie materiał. Stal, laminaty micarta oraz rękojeści drewniane to rozwiązania zdecydowanie korzystniejsze, jeśli wziąć pod uwagę trwałość noża.
