W tenisa może grać w zasadzie każdy, kto jest w stanie utrzymać w ręku rakietę tenisową, od dziecka po seniorów, w tym osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich czy zawodnicy niesłyszący.
Niestety, jest to jednak sport bardzo kontuzjogenny. Częstymi kontuzjami u tenisistów są urazy przeciążeniowe kończyny górnej.
URAZY STAWU ŁOKCIOWEGO
Łokieć tenisisty to popularna nazwa bolesnej dolegliwości, mającej swe źródło w zmienionej patologicznie okolicy przyczepu ścięgien mięśni prostowników nadgarstka. Objawem łokcia tenisisty jest jego ból w okolicy bocznej, promieniujący w kierunku nadgarstka.
Przyczyną urazu jest wielorazowe wykonywanie czynności, których elementem jest wyprost nadgarstka połączony z ruchem rotacyjnym. Taki ruch robimy podczas uderzenia z tzw. backhandu podczas gry w tenisa. Jednak nie tylko tenisiści są w grupie ryzyka tej kontuzji – są w niej również osoby pracujące zawodowo przy komputerze, pracownicy budowlani i montażyści, a nawet ortopedzi i stomatolodzy.
Leczenie trwa około dwóch miesięcy. W początkowym okresie stosuje się leki przeciwbólowe. Później, w celu odciążenia przyczepów stosuje się często specjalny stabilizator sportowy w formie opaski uciskowej, który zapobiega powracaniu lub pogłębianiu się urazu.
URAZY NADGARSTKA
Nadgarstek, dzięki skomplikowanej budowie małych kości, połączonych licznymi więzadłami i mięśniami, zezwala na duży zakres ruchów w wielu kierunkach, ale również jest podatny na urazy.
Kontuzji można się nabawić na skutek nietrafienia w piłkę. Jednak najczęściej są to problemy natury przeciążeniowej, których przyczyną mogą być zarówno błędy treningowe, jak i nieumiejętne używanie do uderzenia siły generowanej przez silne mięśnie nóg i tułowia. Pozycja, w której łatwo może dojść do uszkodzenia tkanek, to uderzanie oburęcznym backhandem bądź niskim forhandem.
W przypadku urazu nadgarstka ma miejsce silny ból, ograniczenie ruchomości oraz opuchlizna. Zwichnięcia wymagają wykonanej przez fachowca repozycji. Czasem bywa też konieczna interwencja chirurgiczna. Gdy występuje stan zapalny, zaleca się schłodzenie stawu. W większości przypadków urazów nadgarstka staw stabilizuje się przy użyciu odpowiedniej ortezy sportowej (stabilizatora stawu).
URAZY STAWU BARKOWEGO
Bark jest podstawową częścią naszego układu ruchu i bierze udział w niemal wszystkich ruchach rąk czy głowy. Tenis jest sportem narażającym go na duże przeciążenia. Jest to spowodowane nienaturalnymi i bardzo dynamicznymi ruchami, wykonywanym nad głową, takimi jak serwis czy smecz.
Wyróżnić można dwie główne przyczyny kontuzji barku czyli uraz bezpośredni oraz przeciążenia. Pierwsza przyczyna wynika z gwałtownego ruchu lub uderzenia tego stawu. Przeciążenia natomiast są wynikiem powtarzających się wielokrotnie mikrourazów i naciągnięć. Zazwyczaj kumulują się one latami, ujawniając się po 40-tce, jednak mogą się też pojawić w młodszym wieku.
Częstą kontuzją stawu barkowego jest uszkodzenie stożka rotatorów. Stożkiem rotatorów nazywana jest grupa mięśni w okolicy barku, które odpowiadają za ruch odwiedzenia oraz rotację zewnętrzną i wewnętrzną; odgrywają one istotną rolę w stabilizacji kości ramiennej.
Objawem uszkodzenia stożka rotatorów jest silny ból występujący w części przednio-górnej lub bocznej barku. Jest on potęgowany przez ruchy unoszenia ramienia oraz ruchy rotacyjne. Często nasila się w godzinach nocnych, budząc ze snu lub nie pozwalając usnąć. Można również zaobserwować osłabienie siły ramienia.
W przypadku rozległego uszkodzenia pierścienia rotatorów stosuje się często leczenie chirurgiczne. Natomiast jeśli uszkodzenie jest niewielkie, wystarczy zastosowanie doustnych NLPZ. Bardzo zalecane jest również odciążanie stawu przez odpowiedni stabilizator barku.
