Rachunkowość polega przede wszystkim na ewidencji zdarzeń gospodarczych w księgach rachunkowych (księdze głównej, księgach analitycznych oraz dzienniku). Zapisów w księdze głównej należy dokonywać w sposób systematyczny oraz zgodnie z metodą podwójnego zapisu. Metoda ta oznacza, że zapis zdarzenia gospodarczego należy zamieścić na dwóch różnych kontach po dwóch różnych stronach — na jednym koncie po stronie Dt (debet), a na drugim koncie po stronie Ct (credit). Zapis powinien być wprowadzony na oba konta w równej wysokości. Dziennik służy do ujmowania zdarzeń gospodarczych w sposób chronologiczny, czyli zgodnie z kolejnością dat występowania zdarzeń.
Zamknięcie roku obrotowego wiąże się z koniecznością sporządzenia bilansu.
Bilans podmiotu gospodarczego powinien zawierać dane na koniec roku obrotowego, za który sporządza się bilans oraz na koniec poprzedniego roku obrotowego. Bilans zamknięcia jest jednocześnie bilansem otwarcia kolejnego roku obrotowego. Jest to tak zwana zasada ciągłości w rachunkowości. Poza bilansem twory się także zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej, zestawienie obrotów i sald kont ksiąg pomocniczych, rachunek zysków i strat, rachunek przepływów pieniężnych oraz zestawienie zmian w kapitale własnym. Konieczność sporządzania poszczególnych sprawozdań jest uregulowana w ustawie o rachunkowości. Kontrolę ksiąg rachunkowych oraz sposobu ewidencji zdarzeń gospodarczych przeprowadzają firmy audytorskie lub niezależni biegli rewidenci.
