Cechą charakterystyczną spółki komandytowej jest występowanie dwóch kategorii wspólników: komandytariusza i komplementariusza. Komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki tylko do pewnej kwoty zwanej sumą komandytową i wykonuje wszelkie czynności na rzecz spółki tylko do granic danego mu upoważnienia, chyba że jest wymieniony w nazwie firmy, pod którą spółka działa. Komplementariusz natomiast odpowiada za zobowiązania spółki całym swym majątkiem i reprezentuje ją na zewnątrz. Wyjątek stanowią tu inne uregulowania umowne lub pozbawienie go takiego prawa przez sąd prawomocnym wyrokiem. Umowę spółki komandytowej zawiera się w formie aktu notarialnego (od takiej czynności cywilno–prawnej trzeba zapłacić podatek w wysokości 0,5% kapitału spółki), a od momentu wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego spółka staje się tzw. ułomną osobą prawną posiadającą zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych, nie mając jednocześnie osobowości prawnej.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest natomiast spółką kapitałową, w przypadku której jest już określony minimalny kapitał zakładowy wynoszący 5.000 zł. Spółka ta ma również swoje organy. Są nimi:
- zwyczajne lub nadzwyczajne walne zgromadzenie wspólników zwoływane przez jeden z pozostałych organów lub sądownie upoważnionych wspólników podejmujące uchwały w sprawach spółki,
- jedno- lub kilkuosobowy zarząd prowadzący sprawy spółki i reprezentujący ją na zewnątrz, w którego skład mogą wchodzić również osoby nie będące członkami spółki; powołuje i odwołuje go zgromadzenie chyba, że umowa stanowi inaczej,
- min. 3 – osobowe organy kontrolny w postaci rady nadzorczej i komisji rewizyjnej.
Za zobowiązania spółki jej członkowie odpowiadają tylko do wysokości wkładów. Wyjątek stanowią tylko członkowie zarządu odpowiadający solidarnie całym swym majątkiem, ale tylko w razie braku wystarczających środków w kapitale na pokrycie zobowiązań. Spółka ta z chwilą wpisu do rejestru przedsiębiorców otrzymuje również osobowość prawną.
Reasumując, lepszą formą działalności wydaje się więc być spółka komandytowa. Tu bowiem wiadomo kto odpowiada za jej zobowiązania tylko do wysokości wkładów, a kto całym majątkiem. W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością dochodzi jeszcze kwestia sprawdzenia, czy pokryje się zobowiązania jej kapitałem. Dla zewnętrznej reprezentacji spółki lepsza jest jednak ta druga forma, gdyż może to czynić kilka osób. Jeśli chodzi o trwałość i renomę spółki, korzystniej wypada tu spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, dla której jest określony minimalny kapitał zakładowy.
