W polskim prawie cywilnym użytkowanie wieczyste jest definiowane jako rodzaj prawa rzeczowego. Pojęcia użytkowanie wieczyste używa się zazwyczaj w kontekście własności skarbu państwa (czyli może być to własność województwa, powiatu czy gminy), które są oddawane osobie fizycznej albo prawnej na ściśle określony czas. Użytkowanie wieczyste ma trwać zazwyczaj 99 lat, choć prawo cywilne przewiduje odstępstwa od tej reguły i użytkowanie wieczyste wyjątkowo może trwać krócej. Dolną granicą, jaka została przewidziana przez prawo cywilne, jest 40 lat.
Inne zapisy są błędne i mogą utrudnić znacząco sprzedaż nieruchomości, która ma taki błędny zapis w księdze wieczystej.
Użytkowanie wieczyste jest dość zbliżone z prawnego punktu widzenia do własności. W 2005 roku użytkowanie wieczyste zostało przekształcone w prawo własności nieruchomości. O takie przekształcenie mogą się ubiegać osoby fizyczne, które dotychczas były użytkownikami wieczystymi. Do sierpnia 2012 roku obowiązywały atrakcyjne warunki wykupu nieruchomości. Wtedy też dużo osób zamieniło użytkowanie wieczyste na własność. Warunkiem skorzystania z tych preferencyjnych warunków przy przekształcaniu było nabycie prawa do wieczystego użytkowania danej nieruchomości jeszcze przed 5 grudnia 1990 roku. Szczególnie dużą bonifikatę przewidziano dla osób, które były użytkownikami wieczystymi nieruchomości o mieszkaniowym charakterze, a które miały dochód niższy od przeciętnego. One mogły liczyć na zniżkę w wysokości aż 90%!
