Sam czas trwania treningu bywa dłuższy niż w obecnym boksie tajskim, a nacisk kładziony jest na sukcesywne opanowanie różnych technik. Najważniejsza w muay boran jest praca stóp. W nauczaniu ringowego muay thai, należy się skupić na jak najszybszym opanowaniu najprostszych technik, aby zawodnik mógł zacząć walczyć jak najprędzej. Muay boran natomiast zwraca uwagę na inne aspekty walki, koncentrując uwagę na rytualnych i estetycznych elementach treningu. W pierwotnych wersjach tego stylu, nie można było wyobrazić sobie rozpoczęcia nauki od czegoś innego niż szczególnych sposobów poruszania, jak np. yaang suko sem.
A jeśli o rytuałach mowa, do najważniejszych należy zaliczyć Wai Kru. Wai z tajskiego oznacza oddanie szacunku, natomiast Kru – osobę uczącą, nauczyciela. Wai Kru demonstruje respekt ucznia wobec nauczyciela. Dodatkowo należy tutaj podnieść znaczenie wszystkich mentorów, ponieważ w obszerniejszej perspektywie ten rytuał jest także wyrazem szacunku wobec każdego mistrza. W takim przypadku uczeń musi wciąż należnie prezentować szacunek do nauczyciela, nawet po zakończeniu edukacji czy treningu.
Obecnie element ten jest również obecny i występuję przed walką. Nadal spełnia tę samą rolę, a ponadto pokazuje jaką szkołę reprezentuję dany zawodnik. Ostatecznie ma jednak na celu wyciszenie przed walką oraz skupienie się na własnym muay thai.
W czasie wykonywania Wai Kru, zawodnikowi nieustannie towarzyszy opaska, założona mu przez trenera. Mongkon, bo tak ona się nazywa, jest wykonany z konopii i ma warkocz sięgający aż do łopatek.
Rytuał wojownik rozpoczyna kłaniając się trzy razy w stronę swojego obozu. Po zakończeniu wraca do swojego narożnika, gdzie trener przekazuje mu specjalną modlitwę, nazywaną „oddechem Buddy”. Całe muay thai jest zakorzenione w buddyzmie. W zachodnich kulturach zaś religia i walka wykluczają się i zapewne dlatego tamtejsi ludzie nie potrafią zrozumieć istnienia tej zależności.
