Kolor złota zależny jest od zawartości oraz rodzaju innych metali w stopie. Złota ozdoba może mieć zabarwienie białe, które powstaje na skutek połączenia złota z niklem i palladem (tzw. białe złoto), może mieć odcień czerwony na skutek połączenia ze srebrem i miedzią oraz zielony, niebieski lub czarny, występujące dosyć rzadko. Do tej palety kolorów dochodzą różne odcienie barwy żółtej.
Na białe złoto panuje w Polsce moda od prawie 10 lat. Fachowo jest określane złotem palladowym lub złotem niklowym - od metali dodawanych do stopu. W stopie złota można te dwa metale główne zamienić srebrem lub manganem. Białe złoto w jubilerstwie pojawiło się w 1912 roku i było odpowiedzią na wzrost zainteresowania białą biżuterią oraz alternatywą dla drogiej biżuterii z platyny.
Rzadko produkuje się również złoto czarne, które jest stosowane przeważnie jako metal dodatkowy przykładowo do zegarków. Tę barwę uzyskuje się poprzez dodanie rodu lub rutenu - uzyskuje się wówczas barwę szaro-czarną, a stop może być matowy lub połyskiwy, lub dodanie węgla - wtedy stop ma intensywną barwę czarną.
Intensywność barwy stopu ze złota czerwonego zależna jest od dodatku srebra oraz miedzi. Zasada jest taka, że im więcej srebra, a mniej miedzi, tym odcień jest delikatniejszy i mamy do czynienia ze złotem różowym. Stosując zasadę odwrotnie, uzyskuje się złoto o intensywnej barwie czerwonej.
Do produkcji złota żółtego również stosuje się srebro i miedź. Zależnie od ich stosunku uzyskuje się złoto delikatnie żółte lub intensywnie żółte.
Złoto zielone powstaje na skutek zmieszania złota ze sporą domieszką srebra lub kadmu.
Złoto o barwie ciemnofioletowej lub granatowo-fioletowej nazywane jest złotem ametystowym. Stop o próbie 750 (18 karat) składa się z 78,5% czystego złota oraz 21,5% aluminum. Charakterystyczna dla tego rodzaju metalu jest jego kruchość, stąd najczęściej wykorzystywane jest jako element ozdobny w wyrobach ze złota żółtego i białego.
Złoto niebieskie zostało po raz pierwszy stworzone w latach 80. XX wieku w Szwajcari przez jubilera Ludwiga Mullera, który opatentował technologię produkcji. Złoto niebieskie to stop złota z żelazem i niklem. Jest najrzadziej stosowanym stopem złota. Zawiera od 74,5 do 94,5% czystego złota oraz od 5 do 25% żelaza oraz nikiel w minimalnej ilości od 0,5 do 0,6%. Pierwsze wyroby z niebieskiego złota trafiły do Polski w 1995 roku.
Ciekawostką jest fakt, że mieszając z 46% złota metal ind uzyskuje się barwę czystego błękitu. Kolor niebieskawy uzyskuje się poprzez dodanie galu.
Złoto niebieskie jest łączone z ze złotem żółtym, białym i diamentami ze względu na swoją kruchość.
Złoto kolorowe jest znacznie droższe od złota żółtego. Jak wiadomo, ceny złota uzależnione są od kosztów produkcji, dlatego też praktycznie złotem najtańszym jest złoto żółte - płacąc za określony karat (to znaczy próbę) oraz wagę, nie jest brana pod uwagę jego barwa. Do złota najdroższego zaliczane jest złoto niebieskie, ponieważ jest stosowane bardzo rzadko.
