Temat ten był przedmiotem badania California Teachers Study, opublikowanego w internecie w sierpniu 2009 na łamach pisma Thorax.
Kwestionariusze wypełniane były przez 88 304 nauczycielki z Kaliforni w latach 1995, 1997, 2000 i 2005. Grupę dzielono według wieku, rasy, zachowań niekorzystnych dla zdrowia (palenie papierosów) oraz wagi (BMI - index masy ciała).
13% biorących udział w badaniu (11 500 nauczycielek) wykazywało otyłość (BMI wyższy niż 30 kg/m2), a 1,5% (1334 osób) znaczną otyłość (BMI wyższy od 40 kg/m2).
Zmodyfikowany iloraz szans (OR - Odds Ratio) na rozwinięcie astmy w wieku dorosłym wynosił 1.31- 1.49 dla kobiet otyłych w porównaniu do grupy z prawidłową wagą.
Dla kobiet znacznie otyłych wynosił on aż 2.85-3.82.
Wśród kobiet z prawidłową masą ciała (BMI) i otyłością brzuszną (obwód talii powyżej 88 cm) współczynnik szansy zachorowania na astmę wynosił średnio 1.18-1.59, względem grupy kobiet z prawidłową wagą i bez otyłości brzusznej.
A zatem obwód talii powyżej 88 cm u kobiet z prawidłową wagą, podnosi ryzyko zachorowania na astmę w wieku dorosłym do poziomu ryzyka osób otyłych.
Podobnie liczba pilnych interwencji, np. wizyt w szpitalu lub nieplanowanych, pilnych wizyt u specjalisty związanych z zaostrzeniem astmy, była także wyższa u kobiet z otyłością brzuszną.
Wadą tego badania jest zignorowanie w nim niektórych znanych czynników ryzyka rozwoju astmy, a także opieranie się na samoocenie stanu zdrowia przez respondentów, bez badań lekarskich. Dlatego następnym etapem tego dużego badania będzie lepsza definicja i analiza czynników ryzyka astmy i prospektywne (zaplanowane i prowadzone w przyszłości) analizowanie nowych przypadków astmy w obserwowanej grupie.
Na podstawie: Thorax. Published online August 25, 2009. Abstract
