Przyprawił Cię kiedyś o frustrację fakt, iż próbując zmienić kogoś, doszło tylko do konfliktu i nieporozumień? I cały misterny plan „ulepszenia” drugiej osoby nie wypalił? Czemu dzieje się tak, że chcąc „naprawić” innego człowieka, najczęściej nic z tego nie wychodzi? Czy w takim razie zmienianie innych ma sens?
Zmartwienia od zawsze towarzyszą ludzkości. Chociaż są niewidoczne, to nie sposób nie zauważyć kogoś, kto się martwi – osoba taka wygląda jak męczennik. Nie ma też dnia, w którym większość populacji naszego globu nie doznawałaby przeróżnego rodzaju utrapień. Tylko skąd się one biorą? I czy warto poświęcać im uwagę?
O tym, jak wiele energii i czasu marnuje człowiek na wykonywanie przeróżnych czynności, świadczy zazwyczaj dobitnie stan, w jakim się on znajduje – jest to najczęściej stan fizycznego i psychicznego wyczerpania. Czy jednak człowiek musi robić dosłownie wszystko i uważać przy tym, że nie może sobie niczego odpuścić? Dobre pytanie.
Jako ludzie postrzegamy wszystko na swój własny sposób – i przy okazji twierdzimy, że praktycznie nigdy się nie mylimy co do naszej oceny innego człowieka, sytuacji, rzeczy itd. Ile jednak z tych rzekomych „ocen” było trafnych w 100%? A ile się nie sprawdziło? Czy faktycznie zawsze mamy rację i nigdy się nie mylimy?
Praktycznie wszyscy czegoś w życiu pragniemy – miłości, szczęścia, sukcesów, bogactwa, spokoju itd. Gdzie jednak swoje źródło mają np. miłość i bogactwo? Gdzie należałoby ich tak naprawdę szukać? Na zewnątrz czy wewnątrz siebie? A jak Ty myślisz? Co czyni człowieka spełnionym i szczęśliwym? On sam? A może czynniki zewnętrzne?
Relacje międzyludzkie to istotna część naszego życia. Nie można się oszukiwać, potrzebujemy siebie nawzajem i w związku z tym musimy się komunikować. Jednak nie tylko umiejętność używania mowy jest istotna w komunikacji. W takim samym stopniu ważna jest inna zdolność. Jaka?
Problem z samoakceptacją ma wiele osób. Przykry jest w związku z tym fakt, iż zdrowe poczucie własnej wartości bardzo mocno u nich kuleje. Ludzie mają problem z ujrzeniem własnego piękna, a także z wiarą w siebie i własne możliwości. I nie są to pojedyncze przypadki, to prawdziwa plaga. Jak się od tego uwolnić?
Ludzkie uwielbienie do dramatu i negatywizmu jest powszechnie znane. Im bardziej coś jest w życiu skomplikowane, tym lepiej. Kierując się tą myślą, ludzie robią dużo zamieszania wokół siebie w celu przyciągnięcia uwagi. Dlaczego jednak wolą grzęznąć w dramacie i nie pomyślą nieco inaczej, starając się uprościć sobie życie?
Komunikacja międzyludzka występuje praktycznie od początku historii człowieka. Zawsze starał się on przekazać innym to, co ma na myśli tak poprzez mowę, jak i malowidła skalne bądź przeróżnego rodzaju wyroby na dzisiejszych możliwościach kończąc – np. Internet, tv itp. Patrząc na to wszystko, powstaje jednak dość interesujące pytanie.
Wszystko to, co robi człowiek, może wynikać albo z pięknej inspiracji, albo ze ślepego posłuszeństwa. Pierwsze sprawia, iż ma miejsce piękny akt rozwoju, drugie natomiast zabija – i to dosłownie – wszelką kreatywność, nie dając nic wartościowego w zamian. Jak zatem uniknąć bezmyślnego posłuszeństwa i zacząć dbać o samorozwój?
