Wzgórze Tibidabo jest jednym z najpopularniejszych miejsc odwiedzanych licznie nie tylko przez turystów, ale także przez zwykłych mieszkańców Barcelony spragnionych odrobiny rozrywki i odpoczynku. Na szczyt dostać możemy się samochodem, autobusem, tramwajem lub kolejką linowo-terenową (zwaną też funikularem, hiszp.: el funicular), co jest specjalną atrakcją. Jak widać – możliwości jest sporo, dzięki czemu Tibidabo codziennie odwiedzają setki osób.
Wzgórze oferuje wiele atrakcji oraz ciekawych obiektów wartych obejrzenia. Pierwszym i podstawowym jest oczywiście sam rozciągający się stąd widok. Zważywszy na nazwę oraz jej historyczne podłoże, można tu naprawdę poczuć się, jak na „dachu świata”.
Jedną z najważniejszych tu (i w całej Barcelonie) budowli jest katolicka, dwudziestowieczna świątynia Najświętszego Serca (hiszp.: Templo Expiatorio del Sagrado Corazón, katal.: Temple Expiatori del Sagrat Cor). Zaprojektowana przez katalońskiego architekta, Enric Sagnier i Villavecchia, powstała w miejscu dawnego, protestanckiego kościoła oraz hotelu-kasyna. Powierzenie jej Świętemu Sercu Jezusowemu nawiązuje do idei, jaka przyświecała przy budowie siostrzanych świątyń w Paryżu (Sacré-Cœur) i Rzymie (Sacro Cuore di Gesù). Tutaj na patrona wybrano papieża Piusa XI (któremu poświęcono także nowoczesny, podziemny kościół w kompleksie Sanktuarium Loretańskiego), podczas gdy nad rzymskim czuwa Don Bosco. Monumentalny charakter, uwspółcześniony neogotycki styl oraz umiarkowany przepych – to wszystko postawiło budowniczym wysoką poprzeczkę. Na tyle wysoką, że prace trwały aż sześćdziesiąt lat.
Niewątpliwą atrakcją jest Park Rozrywki (Parc d'Atraccions Tibidabo), którego pierwsze podwoje datuje się aż na rok 1899. Znajdziemy tu nie tylko świetną zabawę i mnóstwo atrakcji, ale także szeroko zakrojoną ofertę edukacyjną, z której korzystają tak rodziny z dziećmi, jak i grupy szkolne oraz... sami nauczyciele. Park dzieli się na kilka „dzielnic”, takich jak: zamkowa, piracka, atrakcji, Alladyna czy samochodowa. Jak widać – każdy znajdzie tu coś dla siebie, a nudzić się nie sposób.
Ważnym i dobrze widocznym obiektem jest wieża telekomunikacyjna (Torre de Collserola lub Torre Foster – od nazwiska architekta i konstruktora: lorda Normana Fostera). Powstała w 1992 roku, z okazji Letnich Igrzysk Olimpijskich. Jest to najwyższy obiekt, z którego obserwować można panoramę Barcelony. Antena telekomunikacyjna (skąd wysyłane są fale dla TV i radio) sięga 288,4 metra, najwyższe piętro (trzynaste) znajduje się na wysokości 152 metrów. Dziesiąte piętro jest ogólno dostępne dla zwiedzających.
Te budynki cieszą się oczywiście największą popularnością. Jednakowoż znajduje się tu wiele innych, jak niekonwencjonalne hotele w Barcelonie (np. El hotel Florida), restauracje, kamienice i domy, oraz – oczywiście – i kawiarnie. Także siedziba radio Pavelló, historyczne wieże (Torre Pastor Cruïlles, Torre de les Aigües de Dos Rius), obserwatorium astronomiczne (El Observatori Fabra; powstałe na początku XX wieku) i Muzeum Nauki warte są poświecenia uwagi.
Wzgórze oferuje wiele atrakcji oraz ciekawych obiektów wartych obejrzenia. Pierwszym i podstawowym jest oczywiście sam rozciągający się stąd widok. Zważywszy na nazwę oraz jej historyczne podłoże, można tu naprawdę poczuć się, jak na „dachu świata”.
Jedną z najważniejszych tu (i w całej Barcelonie) budowli jest katolicka, dwudziestowieczna świątynia Najświętszego Serca (hiszp.: Templo Expiatorio del Sagrado Corazón, katal.: Temple Expiatori del Sagrat Cor). Zaprojektowana przez katalońskiego architekta, Enric Sagnier i Villavecchia, powstała w miejscu dawnego, protestanckiego kościoła oraz hotelu-kasyna. Powierzenie jej Świętemu Sercu Jezusowemu nawiązuje do idei, jaka przyświecała przy budowie siostrzanych świątyń w Paryżu (Sacré-Cœur) i Rzymie (Sacro Cuore di Gesù). Tutaj na patrona wybrano papieża Piusa XI (któremu poświęcono także nowoczesny, podziemny kościół w kompleksie Sanktuarium Loretańskiego), podczas gdy nad rzymskim czuwa Don Bosco. Monumentalny charakter, uwspółcześniony neogotycki styl oraz umiarkowany przepych – to wszystko postawiło budowniczym wysoką poprzeczkę. Na tyle wysoką, że prace trwały aż sześćdziesiąt lat.
Niewątpliwą atrakcją jest Park Rozrywki (Parc d'Atraccions Tibidabo), którego pierwsze podwoje datuje się aż na rok 1899. Znajdziemy tu nie tylko świetną zabawę i mnóstwo atrakcji, ale także szeroko zakrojoną ofertę edukacyjną, z której korzystają tak rodziny z dziećmi, jak i grupy szkolne oraz... sami nauczyciele. Park dzieli się na kilka „dzielnic”, takich jak: zamkowa, piracka, atrakcji, Alladyna czy samochodowa. Jak widać – każdy znajdzie tu coś dla siebie, a nudzić się nie sposób.
Ważnym i dobrze widocznym obiektem jest wieża telekomunikacyjna (Torre de Collserola lub Torre Foster – od nazwiska architekta i konstruktora: lorda Normana Fostera). Powstała w 1992 roku, z okazji Letnich Igrzysk Olimpijskich. Jest to najwyższy obiekt, z którego obserwować można panoramę Barcelony. Antena telekomunikacyjna (skąd wysyłane są fale dla TV i radio) sięga 288,4 metra, najwyższe piętro (trzynaste) znajduje się na wysokości 152 metrów. Dziesiąte piętro jest ogólno dostępne dla zwiedzających.
Te budynki cieszą się oczywiście największą popularnością. Jednakowoż znajduje się tu wiele innych, jak niekonwencjonalne hotele w Barcelonie (np. El hotel Florida), restauracje, kamienice i domy, oraz – oczywiście – i kawiarnie. Także siedziba radio Pavelló, historyczne wieże (Torre Pastor Cruïlles, Torre de les Aigües de Dos Rius), obserwatorium astronomiczne (El Observatori Fabra; powstałe na początku XX wieku) i Muzeum Nauki warte są poświecenia uwagi.
Licencja: Creative Commons
