Pierwszym argumentem za odbyciem warsztatów sensorycznych jest oczywiście codzienna świadomość i wiedza, bez której ciężko obiektywnie ocenić czy piwo jest zrobione zgodnie z założeniami, czy jednak piwowarowi coś jednak poszło nie tak. To czy piwo nam smakuje czy nie – to całkowicie subiektywne odczucie, natomiast czy piwo posiada wady dobrze oceni tylko uczestnik kursu sensorycznego. Warto pamiętać że nie każda wada jest wyczuwalna na pierwszy rzut oka, czasami to właśnie smak i węch są najlepszymi weryfikatorami piwnych defektów. Trzeba mieć na uwadze, że nie każda piwna wada źle smakuje – np. diacetyl nadaje piwu maślany, biszkoptowy charakter, co wielu osobom może przypaść do gustu i co wiele z nich uzna za atut (szczególnie fani czeskiego piwowarstwa).
Innym argumentem za odbyciem kursu sensorycznego jest zdobycie cennego doświadczenia, na które szczególnie liczą młodzi piwowarzy, przygotowujący swoje pierwsze warki. Dzięki takim warsztatom z sensoryki piwa, mogą ustrzec się wad, a przynajmniej dobrze je diagnozować i przeciwdziałać im w przyszłości na zasadzie analizy działań i refleksji przyczynowo-skutkowej. Podczas szkolenia sensorycznego mogą zadawać pytania innym piwowarom, dzięki czemu poznają meandry od ludzi z branży, często także doświadczonych prowadzących, realizujących szkolenie. Korzystanie z doświadczeń innych piwowarów i osób po prostu zainteresowanych piwem, rozbudowuje nasz obraz, pogłębia zainteresowania, inspiruje.
Ostatnim, być może najbardziej prozaicznym argumentem, jest zdobycie certyfikatu z ukończonego kursu (w końcu to inwestycja w siebie!) oraz wiedzy niezbędnej do błyszczenia w towarzystwie, pochwalenia się znajomym, czy spędzenie miło czasu.
Obojętnie, którym argumentem będziecie się kierować, z całą pewnością nie będzie to czas stracony.
