Wielu ludzi nie czuje się dobrze na świecie i wciąż wymyśla różnego rodzaju ideologie na wytłumaczenie własnych zachowań. Nieznajomość wykładni określeń używanych w mowie potocznej, stwarza często niebagatelne problemy w rozumieniu i porozumieniu. Przyszliśmy na świat, który istnieje i większość rzeczy zostało zdefiniowanych. Dlatego właśnie powinniśmy się dostosować, a nie czekać, żeby świat dostosował się do nas.
Szacunek do siebie następuje wtedy, gdy zaczynamy siebie doceniać, ale też nie staramy się sprawić, żeby inni źle o nas mówili. Pomimo tego, że ktoś odnosi sukcesy w życiu zawodowym, a źle się prowadzi, wówczas nie ma szacunku do siebie, choć czasem ta osoba myśli zupełnie inaczej, bo zaspakajania własnych przyjemności, nie można nazywać szacunkiem dla siebie. Jest to znacząca równoważnia, bowiem ogólnie nie szanuje się osób, które nie szanują siebie, przez egoizm, czy niewłaściwe prowadzenie się. Chcesz być szanowany, musisz sam najpierw szanować siebie.
Dystansem do siebie jest umiejętność śmiania się z samego siebie, z własnego wyglądu i z własnego życia. Czuć się dobrze we własnym towarzystwie, nie brać do siebie uwag innych ludzi, nie obrażać się na innych za ich słowa. Na świecie nie ma rzeczy doskonałych — rzeczy są tylko takimi, jakimi je widzimy i nazywamy. Bieganie za kimś, czy ogólnie pragnienie czyjegoś towarzystwa, jest zwyczajnym brakiem dystansu i szacunku do samego siebie.
Szacunek do siebie, tak jak i dystans, są ze sobą ściśle powiązane, a jednocześnie poprzez fałszywe pojmowanie szacunku, nie można mieć właściwego dystansu. Sam wielokrotnie słyszałem, że szacunek do samego siebie polega na pięciu się po szczeblach drabiny w karierze zawodowej, podnoszeniu standardów własnego życia, czy zdobywanie kolejnych papierków w szkole, co zupełnie nie ma tu powiązania i ktoś tutaj pomieszał ambicje z szacunkiem. W pewnym teatrze dyrektor przespał się ze wszystkimi aktorkami, poza jedną. I właśnie do tej jednej powiedział, że szanuje ją za to, że mu odmówiła. Tu jest przykład osoby, która szanuje samą siebie, a z tego powodu wszyscy wokół ją też szanują.
Ambicja zaś w życiu także jest ważna, ale nie należy mieszać jej z innymi terminami, choć spotykamy ludzi, u których ambicję zastępuje namiętność. Ambicja jest nabywaną cechą charakteru pozwalającą na osiąganie obranego celu.
Często brak szacunku do siebie lub brak dystansu, wytwarza nasze własne ego, które utwierdza nas w fałszywym przekonaniu, że ja wszystko robię najlepiej i zawsze mam rację. Wiedza też przychodzi z czasem, bo nikt nie urodził się wiedząc wszystko, znając wszystkie odpowiedzi. Na zmiany w życiu nigdy nie jest za późno, czy masz lat trzydzieści, czy pięćdziesiąt.
Stwarzanie własnej ideologii do każdej sytuacji, nie jest dobrym rozwiązaniem i świadczy o braku dystansu do siebie, a i często o braku szacunku do samego siebie. Często widzę ludzi, którzy się rozstają i zazwyczaj facet biega za dziewczyną, prosi ją żeby do niego wróciła, nieustannie przeprasza, kupuje prezenty — jest to najpopularniejszy przykład braku szacunku do siebie i braku dystansu.
Oczywiście czasem należy przeprosić, jeżeli istnieje faktyczna wina, ale przeprasza się raz, tylko raz! Zrobiłem źle, przyznaję się i przeprosiłem — to jest dystans i szacunek. Nawet wtedy, jeżeli sytuacja się powtarza, bo człowiek uczy się na błędach. Jeżeli druga osoba nie przyjęła przeprosin, problem ma ta osoba. W takiej sytuacji, jeżeli sprawa wynika pomiędzy partnerami, wówczas szalki wagi przechylają się na jedną lub drugą stronę. Jeżeli przeprosiłeś i przeprosiny nie zostały przyjęte — nie ty masz problem i koniec. Nie ma tu żadnej ideologii, a osoba, którą próbowałeś przeprosić okazuje zupełny brak szacunku dla ciebie, jeżeli nie przyjmuje szczerych przeprosin.
Należy zawsze pamiętać o tym, że dystans i szacunek do siebie jest równowagą. Równowaga musi być zawsze zachowana, bo tylko ona świadczy o tobie. Jeżeli partner, czy kolega, którego obraziłeś, a następnie przeprosiłeś, nie przyjmuje przeprosin, zapomnij o tej znajomości. I wszelkie ideologie tej osoby, są jedynie słowami bez najmniejszego pokrycia. Jeżeli w pojęciu kogoś nie zasługujesz na wybaczenie, masz najlepszy dowód, z kim się zadałeś i jedyne, co w takiej sytuacji możesz zrobić to zupełnie sobie odpuścić.
Dziś często zdarza się, że ktoś nie ma pojęcia o wykładni tematów, które porusza, ale w żaden sposób brak właściwej wiedzy nie tłumaczy jego postępowania. Usilne trwanie w błędnych przekonaniach prowadzi jedynie do porażki. Jak możesz osiągać obrane cele, jeżeli nie potrafisz ich właściwie nazwać?
