Z uwagi na różnice klimatyczne, inny skład gleby oraz wody, a także - ogólnie - warunki przechowywania i dojrzewania, whisky pochodzące z poszczególnych miejsc nieraz znacząco różnią się miedzy sobą zarówno smakiem, jak i aromatem oraz kolorem.
Jednym z najciekawszych i najbardziej charakterystycznych jest Islay - najdalej wysunięta na południe wyspa Szkocji. Wschodnie wybrzeże jest górzyste, zachodnie oddzielone nieco od reszty wyspy wodami Loch Indaal na południu i Loch Gruinart do północy. Dzięki wpływowi prądu zatokowego klimat tego regionu jest łagodny - mrozy są lekkie i krótkotrwałe, kłopotliwe natomiast bywają mocne wiatry. Islay słynie przede wszystkim z ogromnych pokładów torfu, przez które przepływają liczne potoki. Są one najlepszym źródłem wody wykorzystywanej w procesie destylacji whisky. To właśnie torfowi szkocka z Islay zawdzięcza specyficzny dymny, ziemisty posmak. Mimo, że torfu używa się do produkcji whisky na terenie całej Szkocji, to najintensywniejszy posmak i aromat mają trunki pochodzące właśnie Islay.
Przemysł gorzelniczy jest, drugim po rolnictwie, źródłem utrzymania mieszkańców Islay. Istnieje tutaj dziewięć czynnych gorzelni: Ardbeg, Bowmore, Bruichladdich, Bunnahabhain, Caol Ila, Kilchoman, Lagavulin oraz Laphroaig.
Whisky pochodząca z regionu Islay bywa charakteryzowana w rozmaity sposób, lecz określenie, które pasuje do niej w stu procentach to "torfowa". To bogactwo naturalne Islay Szkoci potrafią wykorzystać w odpowiedni sposób - używany jest bowiem przy produkcji słodu jęczmiennego. Słód zostaje osuszony nad żarzącym się torfem, którego aromat staje się trwałym elementem whisky. W zależności od intensywności suszenia jest on słabszy bądź bardziej wyrazisty.
Whisky z Islay cechuje również bardzo charakterystyczny smak i zapach morskiego powietrza. Każdy kto miał okazję poczuć morski wiatr, wie o czym mowa. Jest to również zasługa torfu, który poddany silnym wpływom atlantyckich sztormów nasiąka morskim aromatem, który oddaje potem whisky.
Single malty z Islay to trunki dla prawdziwych koneserów. Nie każdy jest w stanie zaakceptować ich ciężko, bogaty i niezwykle intensywny smak i zapach. U wielu osób budzić będzie skojarzenia z wilgotną ziemią, a nawet zgnilizną oraz topiona smołą, niektórzy wyczuwają w niej aromaty medykamentów i szpitala.
