Wylicza się jednak, że blisko 300 milionów ludzi na całym świecie może mieć do czynienia z groźnymi chorobami, jakie związane są ściśle z tym organem. Co ciekawe, zaburzenia endokrynologiczne są najczęściej występującymi u kobiet – w Polsce cierpieć może na nie nawet 22% z nich, a kolejne 10% prawdopodobnie nie wie nawet o istnieniu zaistniałego problemu.
Największy kłopot w wykryciu zaburzeń tarczycowych sprawiają objawy chorób. W przypadku niedoczynności czy nadczynności są one tak bardzo zbliżone do innych chorób, że sama obserwacja jest niewystarczająca. Podobnie rzecz ma się biorąc pod uwagę zapalenia tarczycy czy różnego rodzaju guzy tarczycy – te są niezwykle groźne, bowiem nieleczone mogą być przyczyną powstania raka tarczycy.
Jeśli już występują jakiekolwiek objawy to zazwyczaj pojedyńczo, rzadko kiedy pacjent uskarża się na ich całą grupę. Do tych najczęściej występujących w przypadku niedoczynności zalicza się ogólne osłabienie organizmu, uczucie zmęczenia, przyrost wagi czy stałe uczucie zimna. Przy nadczynności odwrotnie bowiem pacjent chudnie, jest nadpobudliwy, nerwowy, wykazuje drżenie rąk i mięśni oraz jest wrażliwy na ciepło. Guz tarczycy bądź wole obojętne, a w niektórych przypadkach także zapalenie tego organu, mogą dodatkowo objawiać się jego powiększeniem. W zaawansowanym stadium choroby mogą być one widoczne przy odpowiednim ułożeniu głowy lub wyczuwalne przy badaniu dotykowym przez endokrynologa.
Trzeba pamiętać, by w przypadku pierwszych dolegliwości i podejrzeń choroby niezwłocznie wykonać niezbędne badania – medycy zalecają zawsze wykonanie badania morfologicznego TSH, FT4 oraz FT3. W celu potwierdzenia diagnozy wykonuje się najczęściej USG, a kiedy u chorego występuje guz tarczycy dodatkowo pobiera się wycinek ze zmienionego chorobą miejsca, który następnie podlega dokładnej analizie mikroskopijnej. Biopsja tarczycy zalecana jest zawsze, kiedy występują wole bądź guzy różnego rodzaju – istnieje bowiem zagrożenie, że zmiany te mogą spowodować groźne następstwa, jakim jest między innymi złośliwy rak tarczycy.
Ciekawostką może być fakt, iż zmiany ogniskowe w obrębie tarczycy zapisuje się nawet u 50% badanych przy użyciu endoskopu, jednak tylko u nielicznych wywołują one stany chorobowe. U pozostałych są one albo następstwem niedoczynności bądź nadczynności tarczycy albo tworem, który pobudza organ do nadmiernej produkcji hormonów. Zdarzyć się może także, że guz tarczycy będzie tak duży, iż uciskać będzie tchawicę uniemożliwiając swobodne oddychanie (choroba mylona jest wtedy najczęściej z astmą).
Warto pamiętać, że tylko szybka reakcja na pierwsze zmiany bądź dolegliwości może uchronić pacjenta przed groźnymi następstwami – w skrajnych przypadkach, przy nieleczonej chorobie tarczycowej może dojść nawet do chirurgicznego usunięcia części bądź całości gruczołu.
