Ojcem wrocławskich krasnali jest niewątpliwie Waldemar „Major” Frydrych, który w latach 80 XX był czołowym działaczem ruchu Pomarańczowa Alternatywa. Pierwszy wrocławski krasnoludek pojawił się na wrocławskim Biskupinie z nocy z 30 na 31 sierpnia 1982 roku. Kolejne dwa pojawiły się w przeciągu kilku następnych godzin. Były to postacie krasnali namalowane pomarańczową farbą w miejscu, gdzie widniały solidarnościowe napisy - zamalowane skwapliwie przez władze. Akcja prędko została zauważona i wywołała poruszenie nie tylko we Wrocławiu, ale i w całym kraju. Krasnoludki pojawiły się również w kilku innych miastach. Ruch Pomarańczowej Alternatywy powiększał się, organizowane były happeningi bazujące na dosyć abstrakcyjnym i żartobliwym przekazie. Nie zapomniano jednak o krasnoludkach, były one swoistym symbolem tego ruchu. Często na różnych wydarzeniach skandowano slogan: „Nie ma wolności bez krasnoludków”, a nawet poświęcano im całe happeningi. Przykładowo 1 czerwca 1987 przeprowadzono akcję pod tytułem „Krasnoludki na Świdnickiej” czy późniejsza o rok „Rewolucja Krasnoludków”, w której brało udział ponad 15 tysięcy uczestników. Ludzie przebierali się za krasnali i rzucali w zdezorientowanych funkcjonariuszy milicji cukierkami.
W 2001 roku na ulicy Świdnickiej we Wrocławiu odkryto na pamiątkę tamtych wydarzeń pomnik krasnala. Jest to pierwsza oficjalna rzeźba krasnoludka, wkrótce pojawiły się kolejne. Lista ta z roku na rok rośnie. Obecnie jest ich we Wrocławiu już 292. Krasnale pojawiają się w charakterystycznych punktach miasta i noszą imiona ściśle związane z danym miejscem. Przykładowo skrzata Ekonomka spotkamy pod budynkiem Akademii Ekonomicznej a Gasiorka pod komendą Wojewódzkiej Straży Pożarnej. Krasnale na stałe zadomowiły się we Wrocławiu i stanowią nie lada atrakcję turystyczną. Śladami krasnoludków wrocławskich pielgrzymują zarówno turyści, jak i ich miłośnicy, którzy na forach wymieniają się lokalizacją kolejnych figurek.
