Ania, za namową swojej ośmioletniej córki, kupiła jej w prezencie grę komputerową. Miała nadzieję, że jej pociecha cierpiąca na ADHD chociaż przez chwilę będzie umiała się skupić na czymś. Jednak rzeczywistość przerosła jej oczekiwania. Wprawdzie Kasia nie przekraczała wyznaczonego jej limitu czasu na grę, ale nie potrafiła mówić już o niczym innym. Zarzucała rodzinę i znajomych wydarzeniami z wirtualnej rzeczywistości, opowiadała o stworzonych przez nią postaciach i sytuacjach. W dodatku stała się coraz bardziej opryskliwa, nawet wobec starszych. Nagle komputerowa rzeczywistość stała się bardziej realna niż życie, rodzice i koleżanki ze szkoły. Każda próba ograniczenia dostępu do ulubionej gry kończyła się wielką awanturą, a groźby jej skasowania wręcz histerią.
Gry komputerowe opanowały niemal cały świat. Wśród użytkowników możemy znaleźć zarówno ośmio - jak i czterdziestoośmiolatków. Służą zabawie, rozrywce, czasem edukacji i na każdym z graczy odciskają swoje piętno. Jednak czy zawsze negatywne? Według obiegowej opinii z gier komputerowych „płynie całe zło tego świata”. Młodzi ludzie tracą zdolność odróżnienia rzeczywistości wirtualnej od „reala”, rujnują swój organizm ślęcząc nocami przed monitorami, stają się rozdrażnieni i agresywni, źle się uczą i jeszcze gorzej zachowują. Czy nie znajdzie się nic pozytywnego w tej, jakże popularnej formie rozrywki?
Gry rozwijają
Steven Johnson, autor książki pt. „Everything bad is good for you” twierdzi, że dzięki grom komputerowym stajemy się mądrzejsi. Zwraca on uwagę na fakt, że złożoność i wielowarstwowość gier wymaga od ich użytkowników planowania i rozwiązywania skomplikowanych problemów. Ponadto naukowcy z University of Rochester udowodnili, że gracze potrafią przyswoić sobie więcej informacji, co oznacza, że więcej, szybciej i na dłużej zapamiętują przedstawiane informacje.
Gry komputerowe niezwykle silnie stymulują mózg, pobudzając go do wytężonej pracy. Szczególnie w zakresie percepcji wzrokowej, szybkości reakcji, logicznego myślenia, analizowania oraz łączenia posiadanych informacji i wykorzystywania ich głównie w celu zdobycia kolejnych punktów, przejścia na wyższy poziom gry, uniknięcia porażki. Należy jednak pamiętać, że nabyte umiejętności są wykorzystywane także w sytuacjach realnych.
Ze względu na swoją interaktywność odgrywają istotną rolę w procesie edukacyjnym. Dzieci najlepiej uczą się przez naśladowanie, a jeśli towarzyszy temu informacja zwrotna, że wszystko jest w porządku, efekty są jeszcze lepsze. Dziecko uczy się przez zabawę szybciej niż w tradycyjny sposób.
Według naukowców gry komputerowe sprawiają, że stajemy się coraz bardziej inteligentni. Dlaczego więc nie wykorzystać ich dobroczynnego działania niwelując równocześnie negatywne konsekwencje poprzez świadomy wybór gier umożliwiających rozwój?
Gry logiczne, pamięciowe, puzzle itp. są gorąco polecane przez psychologów i pedagogów. Powołują się na prace szkockich uczonych, dowodzących, że określone gry wyrabiają w dzieciach lepszą koncentrację i pomagają w szybszym rozwiązywaniu zadań. Dzięki nim nasze pociechy mogą ćwiczyć refleks, sprawność manualną i koordynację percepcyjno – motoryczną. Natomiast dostępne na rynku gry strategiczno – ekonomiczne uczą dzieci starsze podejmowania decyzji, rozwiązywania sytuacji problemowych.
Popularne „sieciówki” wpływają korzystnie na nasze zdolności komunikacyjne, przywódcze i umiejętności planowania. Internetowi gracze organizują drużyny, omawiają strategię działania, planują, starają się przewidywać konsekwencje swoich decyzji. Rozwijają zarówno zdolności interpersonalne, jak i wrodzone cechy charakteru. Dają możliwości do ich trenowania i wykorzystania.
Ciemna strona medalu
Pamiętajmy, że pomimo wielu zalet gry komputerowe nadal stanowią bardzo niebezpieczne narzędzie. Spełniają wszystkie warunki, które kwalifikują je jako substancje narkotyczne: uzależnienie – odczuwany silny dyskomfort psychiczny w przypadku odłączenia od gry, motywacja by jak najszybciej do niej powrócić, „flashback” – widzenie na jawie sytuacji z gry, wzrost tolerancji – potrzeba coraz większej dawki, lepszych efektów by uzyskać taką samą satysfakcję.
Gry mogą prowadzić do nasilenia agresywnych zachowań. Dzieje się tak, ponieważ u osób, które grają często, wzrasta tolerancja na akty przemocy. Oznacza to, że takie osoby stają się niewrażliwe na brutalne sceny.
Gracze często mają problemy z koncentracją i zdolnością komunikacji z innymi. Jeśli dodamy do tego łatwość, z jaką wpadają w złość otrzymamy problemy z zachowaniami społecznymi (izolacja).
Pod uwagę należy również wziąć fizyczne zagrożenia wiążące się ze spędzaniem wielu godzin przed monitorem. Nadmierne obciążenie narządu wzroku może prowadzić nawet do krótkowzroczności, a przesiadywanie przed komputerem sprzyja powstawaniu wadliwej postawy ciała. Rozdrażnienie, zmęczenie i trudności z koncentracją uwagi to kolejne efekty nadużywania dobrodziejstw techniki.
Dzieci z ADHD są wyjątkowo narażone na negatywny wpływ gier, ze względu na ich wysoki stopień wrażliwości. Szybciej się uzależniają, wnikają w wirtualny świat i tracą rozeznanie w tym co rzeczywiste a co nie. Sytuacje z gry przenoszą do rzeczywistości, o wymyślonych postaciach opowiadają, jak o realnie istniejących kolegach. Zbyt długie przebywanie przed komputerem wzmacnia ich drażliwość i agresję bardziej niż u osób zdrowych.
Gry komputerowe, tak jak wszystko na tym świecie, jest stworzone dla ludzi. I tak jak z innych rzeczy również z gier należy korzystać z rozsądkiem i umiarem. Współczesna technika umożliwia nam rozwój, samodoskonalenie, naukę zarówno podstawowych umiejętności, jak i tych bardziej złożonych procesów. Ułatwia dostęp do informacji i wiedzy zarezerwowanej niegdyś dla nielicznych. Dzięki niej dzieci mogą rozwijać zdolności psychomotoryczne, percepcję wzrokową, szybkość reakcji, koncentrację, umiejętność podejmowania decyzji i wiele innych cech. Należy jednak mieć świadomość zagrożeń, jakie łączą się z komputerem, czuwać nad wyborem gier przez nasze dzieci i czasem, jaki im poświęcają.
Gry komputerowe opanowały niemal cały świat. Wśród użytkowników możemy znaleźć zarówno ośmio - jak i czterdziestoośmiolatków. Służą zabawie, rozrywce, czasem edukacji i na każdym z graczy odciskają swoje piętno. Jednak czy zawsze negatywne? Według obiegowej opinii z gier komputerowych „płynie całe zło tego świata”. Młodzi ludzie tracą zdolność odróżnienia rzeczywistości wirtualnej od „reala”, rujnują swój organizm ślęcząc nocami przed monitorami, stają się rozdrażnieni i agresywni, źle się uczą i jeszcze gorzej zachowują. Czy nie znajdzie się nic pozytywnego w tej, jakże popularnej formie rozrywki?
Gry rozwijają
Steven Johnson, autor książki pt. „Everything bad is good for you” twierdzi, że dzięki grom komputerowym stajemy się mądrzejsi. Zwraca on uwagę na fakt, że złożoność i wielowarstwowość gier wymaga od ich użytkowników planowania i rozwiązywania skomplikowanych problemów. Ponadto naukowcy z University of Rochester udowodnili, że gracze potrafią przyswoić sobie więcej informacji, co oznacza, że więcej, szybciej i na dłużej zapamiętują przedstawiane informacje.
Gry komputerowe niezwykle silnie stymulują mózg, pobudzając go do wytężonej pracy. Szczególnie w zakresie percepcji wzrokowej, szybkości reakcji, logicznego myślenia, analizowania oraz łączenia posiadanych informacji i wykorzystywania ich głównie w celu zdobycia kolejnych punktów, przejścia na wyższy poziom gry, uniknięcia porażki. Należy jednak pamiętać, że nabyte umiejętności są wykorzystywane także w sytuacjach realnych.
Ze względu na swoją interaktywność odgrywają istotną rolę w procesie edukacyjnym. Dzieci najlepiej uczą się przez naśladowanie, a jeśli towarzyszy temu informacja zwrotna, że wszystko jest w porządku, efekty są jeszcze lepsze. Dziecko uczy się przez zabawę szybciej niż w tradycyjny sposób.
Według naukowców gry komputerowe sprawiają, że stajemy się coraz bardziej inteligentni. Dlaczego więc nie wykorzystać ich dobroczynnego działania niwelując równocześnie negatywne konsekwencje poprzez świadomy wybór gier umożliwiających rozwój?
Gry logiczne, pamięciowe, puzzle itp. są gorąco polecane przez psychologów i pedagogów. Powołują się na prace szkockich uczonych, dowodzących, że określone gry wyrabiają w dzieciach lepszą koncentrację i pomagają w szybszym rozwiązywaniu zadań. Dzięki nim nasze pociechy mogą ćwiczyć refleks, sprawność manualną i koordynację percepcyjno – motoryczną. Natomiast dostępne na rynku gry strategiczno – ekonomiczne uczą dzieci starsze podejmowania decyzji, rozwiązywania sytuacji problemowych.
Popularne „sieciówki” wpływają korzystnie na nasze zdolności komunikacyjne, przywódcze i umiejętności planowania. Internetowi gracze organizują drużyny, omawiają strategię działania, planują, starają się przewidywać konsekwencje swoich decyzji. Rozwijają zarówno zdolności interpersonalne, jak i wrodzone cechy charakteru. Dają możliwości do ich trenowania i wykorzystania.
Ciemna strona medalu
Pamiętajmy, że pomimo wielu zalet gry komputerowe nadal stanowią bardzo niebezpieczne narzędzie. Spełniają wszystkie warunki, które kwalifikują je jako substancje narkotyczne: uzależnienie – odczuwany silny dyskomfort psychiczny w przypadku odłączenia od gry, motywacja by jak najszybciej do niej powrócić, „flashback” – widzenie na jawie sytuacji z gry, wzrost tolerancji – potrzeba coraz większej dawki, lepszych efektów by uzyskać taką samą satysfakcję.
Gry mogą prowadzić do nasilenia agresywnych zachowań. Dzieje się tak, ponieważ u osób, które grają często, wzrasta tolerancja na akty przemocy. Oznacza to, że takie osoby stają się niewrażliwe na brutalne sceny.
Gracze często mają problemy z koncentracją i zdolnością komunikacji z innymi. Jeśli dodamy do tego łatwość, z jaką wpadają w złość otrzymamy problemy z zachowaniami społecznymi (izolacja).
Pod uwagę należy również wziąć fizyczne zagrożenia wiążące się ze spędzaniem wielu godzin przed monitorem. Nadmierne obciążenie narządu wzroku może prowadzić nawet do krótkowzroczności, a przesiadywanie przed komputerem sprzyja powstawaniu wadliwej postawy ciała. Rozdrażnienie, zmęczenie i trudności z koncentracją uwagi to kolejne efekty nadużywania dobrodziejstw techniki.
Dzieci z ADHD są wyjątkowo narażone na negatywny wpływ gier, ze względu na ich wysoki stopień wrażliwości. Szybciej się uzależniają, wnikają w wirtualny świat i tracą rozeznanie w tym co rzeczywiste a co nie. Sytuacje z gry przenoszą do rzeczywistości, o wymyślonych postaciach opowiadają, jak o realnie istniejących kolegach. Zbyt długie przebywanie przed komputerem wzmacnia ich drażliwość i agresję bardziej niż u osób zdrowych.
Gry komputerowe, tak jak wszystko na tym świecie, jest stworzone dla ludzi. I tak jak z innych rzeczy również z gier należy korzystać z rozsądkiem i umiarem. Współczesna technika umożliwia nam rozwój, samodoskonalenie, naukę zarówno podstawowych umiejętności, jak i tych bardziej złożonych procesów. Ułatwia dostęp do informacji i wiedzy zarezerwowanej niegdyś dla nielicznych. Dzięki niej dzieci mogą rozwijać zdolności psychomotoryczne, percepcję wzrokową, szybkość reakcji, koncentrację, umiejętność podejmowania decyzji i wiele innych cech. Należy jednak mieć świadomość zagrożeń, jakie łączą się z komputerem, czuwać nad wyborem gier przez nasze dzieci i czasem, jaki im poświęcają.
Licencja: Creative Commons
