Zadaniem retoryki jest nie tylko skuteczne przekonanie słuchacza do wypowiadanych słów, ale również poruszenia jego poczucia estetyki stosując wyrafinowane formy słowne.Pierwsze informacje o retoryce pochodzą ze starożytnej Grecji, gdzie sztuka ta rozwinęła się i stała się obiektem badań wielu filozofów. Badania te opierały się na obserwowaniu i analizowaniu siły i potencjału perswazji słownej, oraz opracowywaniu wskazówek, które miały ułatwiać tworzenie skutecznych przemówień.
Rozwojowi retoryki sprzyjał ustrój panujący w Grecji - równość wszystkich obywateli zakładała możliwość publicznego wypowiadania się, do czego służyły mównice, najczęściej znajdujących się w centralnej części miasta. Obywatele mieli również prawo do wypowiadania mów obronnych i oskarżycielskich w czasie publicznych procesów sądowych. W swoich wcześniej przygotowanych lub improwizowanych przemowach mieli za zadanie przekonać sędziów o swojej niewinności lub winie oskarżonego.
Arystoteles określał retorykę jako “moc dostrzegania tego, co w każdej sprawie może być przekonujące”. Inny Grecki filozof zwykł mawiać, że “retoryka zwykła prowadzić człowieka za pomocą mowy do tego, czego pragnie mówca”.
Retoryka w olbrzymiej mierze posługuje się perswazją. Aby jednak odpowiednio łączyć umiejętność poprawnego wysławiania się oraz zdolność do wpływania na swego słuchacza, niezbędne jest opanowanie pewnych reguł. Zaliczamy do nich zasady poprawności gramatycznej oraz stylistycznej, znajomość zasad komunikacji obowiązujących w danym języku, umiejętność posługiwania się regułami fonetycznymi. Niezbędna jest również umiejętność takiego dobierania słów, aby współgrały ze sobą w sposób harmonijny.Posługiwanie się perswazją wymaga kreowania pewnej rzeczywistości oraz używania sformułowań wieloznacznych. Mimo, że perswazja nie jest uważana za zjawisko pozytywne, w dzisiejszych czasach jest szeroko stosowana w marketingu, biznesie, na salach sądowych oraz mównicach.
