W takich sytuacjach zawsze trzeba dochodzić do wniosku, że na wszystko jeszcze będzie czas, a choroba to nie koniec świata, jak się na początku wydaje. Dlatego właśnie wsparcie rodziny jest tak istotne. To ono pomaga, podtrzymuje na duchu, sprawia, że pacjent wie, że nie jest sam na tym świecie. Nie ma lepszego środka motywującego. Można też zaryzykować stwierdzenie, że nie ma lepszego lekarstwa.
Podczas leczenia chorób nowotworowych, takimi drastycznymi metodami, jak chemioterapia i radioterapia, skutki uboczne są bardzo widoczne i bardzo niewygodne. Pojawia się osłabienie organizmu spowodowane niszczeniem szpiku kostnego, pojawiają się również biegunka, mdłości i wymioty. Nowotwór jest bardzo uciążliwy, tak, jak skutki uboczne leczenia. Dlatego właśnie trzeba być przy pacjencie w każdej chwili. Na każde zawołanie. W każdym momencie, gdy wyczujemy, że może się pojawić depresja. Nie ma nic gorszego jak utrata nadziei i wiary w siebie.
Owszem, skutki uboczne są trudne do zniesienia, wypadają włosy, obniża się apetyt, pojawia się wysoka temperatura, zmniejsza się waga ciała. Zaczyna się niszczyć szpik kostny, we krwi zaczyna brakować białych i czerwonych krwinek oraz płytek krwi, dochodzi do anemii. Pacjent może wtedy złapać wszelkie choroby, nawet przeziębienie zaczyna być groźne. Chory jest osłabiony. Nie można się mu dziwić, że czasem może nie mieć już sił na dalszą walkę. Gdy on nie ma już nadziei, do boju wkraczają bliscy, którzy muszą tę nadzieję przywrócić. Pocieszyć. Sprawić, że choremu znów będzie się chciało żyć. To dobry moment na przypomnienie pacjentowi marzeń i planów, które chce przecież jeszcze zrealizować. Do tego jednak musi wyzdrowieć, musi mieć siłę.
Człowiek jest istotą społeczną. Sam nie da rady przejść przez życie, nieważne, czy jest zdrowy czy chory. Obecność drugiej osoby i innych bliskich jest niezbędna. Należy o tym pamiętać zawsze.
