Czas Present Continuous (czyli teraźniejszy ciągły), w przeciwieństwie do Present Simple, używany
jest najczęściej gdy mówimy o czynnościach mających miejsce w chwili wypowiadania słów.
I am playing guitar now. – Gram na gitarze teraz.
W tym czasie potrzebna jest znajomość odmiany przez osoby czasownika ‘to be’ (być). Wygląda ona tak:
Liczba pojedyncza Liczba mnoga
1. I am (I’m) We are (We’re)
2. You are (You’re) You are (You’re)
3. He is (He’s) They are (They’e)
She is (She’s)
It is (It’s)
W nawiasach podana jest forma skrócona, nie formalna.
Kiedy powyższą odmianę mamy już opanowaną możemy tworzyć zdania przez
dodanie czasownika z końcówką -ing i reszty zdania.
I am playing guitar now. We are
You are playing guitar now. You are playing guitar now.
He is They are
She is playing guitar now.
It is
Przeczenia tworzymy przez dodanie słówka not zaraz po właściwej formie czasownika ‘to be’
I’m not playing guitar now. We’re
You’re not playing guitar now. You’re not playing guitar now.
He’s They’re
She’s not playing guitar now.
It’s
Pytania tworzymy przez tak zwaną inwersję czyli zamianę miejscami podmiotu z czasownikiem ‘to be’ w odpowiedniej formie. Obok mamy krótkie odpowiedzi.
Am I playing guitar now? Yes, you are. No, you’re not. (you aren’t)
Are you playing guitar now? Yes, I am. No, I’m not.
Is he Yes, he is. No, he’s not. (he isn’t)
Is she playing guitar now? Yes, she is. No, she’s not. (she isn’t)
Is it Yes, it is. No, it’s not. (it isn’t)
