Otóż zazwyczaj w Polsce większość prezentacji jest przygotowywana przy użyciu Microsoft Power Point. Program jest prosty w obsłudze, możemy w nim w sposób wizualny dokładnie ustalić co gdzie ma się znajdować, możemy również wprowadzić dźwięk i animacje. Wszystko fajnie do momentu, gdy chcemy coś dopisać. Czasami okazuje się wówczas, że wygląda to źle, czy też zwyczajnie nie mieści się nam i musimy coś zmniejszyć na danym slajdzie.
Alternatywą dla tego rozwiązania może być prezentacja w przygotowana w LaTeX (lub też starszym TeX-u). Przygotowanie prezentacji skupia się w sposób zdecydowany na treści prezentacji, a nie układzie graficznym. Pracujemy w edytorze tekstowym, często z możliwością wizualnego podglądu (w zależności od wybranego programu do pisania w LaTeX). Na samym początku możemy wybrać podstawowe parametry, które będą odpowiadać za wygląd wizualny. W przypadku LaTeX, warto skorzystać z pakietu Beamer, który jest stworzony do przygotowywania prezentacji. Odrobinę różni się od zwykłej składni LaTeX, jednakże nie przeszkadza nam to w niczym, a wręcz ułatwia sprawę. W naszym dokumencie umieszczamy więc kod: \documentclass{beamer}
Możemy również wybrać jedną ze skórek, która będzie odpowiadać za nasz wygląd graficzny, np. Warsaw z przezroczystością:
\mode<presentation>
{
\usetheme{Warsaw}
\setbeamercovered{transparent}
}
Kolejną rzeczą, o którą powinniśmy zadbać jest język, którym się będziemy posługiwać, kodowanie i czcionka (tutaj założyłam język angielski, kodowanie utf-8):
\usepackage[english]{babel}
\usepackage[utf8]{inputenc}
\usepackage[T1]{fontenc}
I to właściwie byłoby na tyle, jeśli chodzi o aspekty graficzne, czy ogólne ustawienia techniczne. Oczywiście możemy ściągnąć z sieci szablon, który będzie już posiadał gotowe ustawienia.
Jeśli podstawę mamy za sobą, to czas przejść do naszej prezentacji. Ustawiamy tytuł, podtytuł i autora prezentacji:
\title
{Przygotowanie prezentacji w LaTeX}
\subtitle
{czyli alternatywa dla Power Point}
\author
{Martiana}
Możemy również ustawić (w zależności od wybranego szablonu) takie rzeczy jak instytut/organizacje/pracodawcę i datę przedstawienia prezentacji:
\institute
{
drukarniewkrakowie.pl
}
\date
{3 stycznia 2011}
Kolejnym slajdem, który często wstawiamy jest plan prezentacji, W tym przypadku, po zakończeniu każdego podpunktu prezentacji, wrócimy do wyświetlenia planu prezentacji z podświetlonym odpowiednim kolejnym podpunktem prezentacji, który poruszymy.
\AtBeginSubsection[]
{
\begin{frame}<beamer>{Plan}
\tableofcontents[currentsection,currentsubsection,currentsubsection]
\end{frame}
}
Currentsection – ustawiamy tego tyle, ile sekcji będziemy mieć w prezentacji.
Wreszcie najważniejsza rzecz, o której nie możemy zapomnieć, w przeciwnym razie nie skompiluje nam się kod: \begin{document}, a pod spodem dalsza część odpowiadająca za mechanizm obsługujący plan prezentacji i stronę tytułową:
\begin{frame}
\titlepage
\end{frame}
\begin{frame}{Plan}
\tableofcontents
\end{frame}
Potem do uzupełnienia pozostała nam treść poszczególnych slajdów, np. w postaci następującego schematu:
\section{Wstęp}
\subsection{Ustawienia w LaTeX}
\begin{frame}{Ustawienia początkowe}
\begin{itemize}
\item
Pakiety - beamer
\pause
\item
Kodowanie
\item
Czcionka
\end{itemize}
\end{frame}
Frame oznacza kolejną ramkę, czyli kolejny slajd w danej sekcji lub podsekcji (subsection), item – kolejny podpunkt na slajdzie, pause – zatrzymuje wyświetlanie, dzięki czemu podświetlone jest tylko to co omówiliśmy lub omawiamy, bez tego co jest później.
Tyle wystarczy dla podstawowej prezentacji, po skompilowaniu kodu otrzymujemy schludną i przejrzystą prezentację z prostym mechanizmem.
LateX daje nam o wiele większe możliwości niż opisałam. Możemy również tworzyć w nim poważne artykuły, które następnie nadają się do wysłania w formacie .pdf do wydruku w poważnych czasopismach zagranicznych.
