dyskinezy-choroba,czy neurologiczny objaw?

Słowo – dyskineza-,   nie  jest  wszystkim  znane,  ponieważ    świadomość  istnienia  takiego zaburzenia   występuje  przeważnie  wtedy,  gdy   się  ma  taki  objaw.   Wiele  jest  zaburzeń  neurologicznych,  jednak  dyskinezy,  czyli  innymi  słowy   mimowolne  ruchy  rąk,  nieraz  całego  ciała,  zwłaszcza  w  obrębie  twarzy  jest  najczęstszym  problemem  u  osób  zażywających  leki  neuroleptyczne.Istnieją  takie  leki,  które  wywierają  wpływ  na  tak  zwany  układ  dopaminergiczny, zwiększając  stężenie  dopaminy(  składnika   odpowiedzialnego  w  Naszym  organizmie  za  ruchy  mimowolne).  Przeciwieństwem  dyskinez  jest    zespół  Parkinsona ,  gdzie  stężenie  dopaminy  jest    bardzo niskie,  wywołując  sztywność  mięśniową,  bardzo  często  silne  drżenia  całego  ciała,  jak  zdążyliście  niejednokrotnie  zauważyć  u  niektórych  osób  starszych.Poza  ruchami  mimowolnymi  twarzy  jest  też  wiele  tików  ruchowych,  na przykład    gryzienie  języka,  warg,  pociąganie  nosem,  wąchanie  rąk,  czy  ich  ogryzanie.  Jest  to  objaw  bardzo  przykry  dla   chorego,  a  najgorszą  rzeczą  jest  to, że  zespoły  dyskinez  nie  ustępują  nawet  po  odstawieniu    danego  neuroleptyku.Do  takich  leków  zaliczyć  można     karbamzepinę,  levomepromazynę, permazynę  i  wiele  innych  podobnych   lekarstw  działających  na  układ  nerwowy.     Jednak  wystąpienie  dyskinez   ma  także  związek  z  epilepsją  uogólnioną  i psychoorganicznym    uszkodzeniem   odpowiednich  części  mózgu,  które  wywierają  wpływ  na  zespoły   ruchów mimowolnych.   Można  w  tym  miejscu  zadać  sobie  pytanie:   czy  dyskineza  to  objaw   czy  choroba  neurologiczna?   Otóż,    jest  to  pewien  syndrom  nieprawidłowości,  wywołujący bardzo przykre  następstwa.  Dyskinezy mogą  ustąpić  po  zmniejszeniu  dawki  neuroleptyku,  bądź   wtedy,  gdy  zostanie  obecnie  stosowany  lek  zmieniony  na  inny.  To  już  zależy  od  decyzji  lekarza  i   samopoczucia   każdego  pacjenta  z  osobna.     Podsumowując  krótki  artykuł  należy  pamiętać,   że  każdy,  nawet  najmniejszy  ruch,  którego  nie  jest  się  w  stanie  opanować,  powinien  być  zgłoszony  do  lekarza  neurologa  bądź  psychiatry,  gdyż  późne  następstwa   będą  miały  oddźwięk  w   dalszej  przyszłości chorego.