Do instalacji centrlanego ogrzewania stosuje się: polietylenu PE, polietylenu sieciowanego PEX, polipropylenu PP, polibutylenu PB. Rury wykonane z takich tworzyw muszą być wielowarstwowe z wkładką aluminiową lub grubościenne. Wiele osób chętnie korzysta z takich materiałów, ponieważ rury z tworzyw sztucznych są lekkie, niedrogie (np. w porównaniu z miedzią) oraz bardzo łatwe w montażu. Właściwości tworzyw sztucznych przyczyniają się do ich popularności. Są obojętne biologicznie i chemicznie, nie wchodzą w reakcje z wodą i zawartymi w niej związkami. Są także odporne na działanie wielu kwasów i zasad. Gładkie ścianki rur sprawiają, że nie osiada na nich kamień, a straty ciśnienia hydraulicznego są niewielkie (można zatem stosować mniejsze średnice). Tworzywa sztuczne nieprzewodzą ciepła, dlatego nie trzeba ich izolować.
Wadą tych rur jest ich rozszerzalność, dlatego już przy montażu trzeba odpowiednio temu przeciwdziałać. Niektórzy jako wadę podają również brak wytrzymałości na skrajne temperatury. Jednakże rury wykonane np. z polipropylenu (rury PP) świetnie się spisują w temperaturze od -40º do 90º, a rury z polietylenu sieciowego (PEX) pracują bez zarzutu w temperaturach od -110º do 110º.
W zależności od rodaju tworzywa różny jest sposób łączenia tych rur. Stosuje się zgrzewanie, zaciskanie, zaprasowywanie czy skręcanie. Jeśli chodzi o łatwość montażu przykładem moga byc rury z polibutylenu PB. Sprzedawane są w długich zwojach, więc rozkłada sie je jak kable, ręcznie zaginając w odpowiednich miejscach.
Trzeba oczywiście pamiętać, że prowadzenie rur z tworzyw sztucznych bezpośrednio od pieca mogłoby być niebezpieczne.
Wszystkie te zalety sprawiają, że większość osób, robiąc instalacje centralnego ogrzewania w nowym budownictwie, wykonuje je z tworzyw sztucznych.
