KPiR to skrót odnoszący się do jednej z najpopularniejszych form księgowości - podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Stanowi ona zapis dokonywanych przez nas operacji gospodarczych w formie przychodów i rozchodów, które każdy przedsiębiorca ma obowiązek ewidencjonować. Rachunkowość swojej firmy możesz prowadzić samodzielnie lub za pośrednictwem biura rachunkowego.
Obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów spoczywa na:
1. Osobach fizycznych,
2. Spółkach cywilnych osób fizycznych,
3. Spółkach jawnych osób fizycznych,
4. Spółka partnerskich, wykonujących działalność gospodarczą.
Obowiązek prowadzenia powyższej księgi dotyczy również osób, które:
1. Wykonują działalność na podstawie umów agencyjnych i umów na warunkach zlecenia, zawartych na podstawie odrębnych przepisów,
2. Prowadzą działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg,
3. Osób duchownych, które zrzekły się opłacania zryczałtowanego podatku dochodowego.
Obowiązek prowadzenia księgi przychodów i rozchodów nie dotyczy jednakże osób, które:
1. Opłacają podatek dochodowy w formach zryczałtowanych,Wykonują wyłącznie usługi przewozu osób i towarów taborem konnym,Wykonują zawód adwokata wyłącznie w zespole adwokackim,
2. Wykonują wyłącznie usługi przewozu osób i towarów taborem konnym,
3. Wykonują zawód adwokata wyłącznie w zespole adwokackim,
4. Dokonują sprzedaży środków trwałych po likwidacji działalności
Należy zwrócić uwagę, że podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy. Za niewadliwą uważa się księgę prowadzoną zgodnie z przepisami rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru księgi. Księgę uważa się za rzetelną, jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Rzetelność księgi podatkowej uznaje się również, gdy:
1. Niewpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodu nie przekraczają łącznie 0,5% przychodu wykazanego w księdze za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej stwierdził te błędy, lub
2. Brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub zdarzeniem losowym, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie księgi, lub
3. Błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, z wyjątkiem błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu kosztów zakupu materiałów podstawowych, towarów handlowych oraz kosztów robocizny, lub
4. Podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w księdze przed rozpoczęciem kontroli przez naczelnika urzędu skarbowego lub przez organ kontroli skarbowej, lub
5. Błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada dowody księgowe.
Nadmienić można, iż zapisów w księdze dokonywać należy w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.
W przypadku stwierdzenia błędu w zapisach, istnieje możliwość ich poprawienie. Należy to uczynić przez skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki. Skorygować błąd można również wprowadzając do księgi niewpisane dowody lub dowody zawierające korekty błędnych zapisów.
Tekst sporządzono na podstawie: Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).
