W dobie informacji i świata, w którym media w coraz bardziej wyszukany sposób walczą o naszą uwagę trudniej jest zdobyć zainteresowanie i uwagę odbiorców w czasie wystąpienia publicznego. Równie istotne zaczyna być nie tylko treść przekazu, ale to jak mówimy.
Umiejętność atrakcyjnego przemawiania i przekonującego wyrażania swoich myśli w formie publicznego wystąpienia jest jedną z ważniejszych umiejętności współczesnego menadżera, który musi często przekonać zespół do swoich racji, zaprezentować nową strategię lub wyniki, czy zmotywować ludzi do nowego zadania.
Przemawianie to umiejętność, która jest niezbędna wszystkim, którzy chcą mieć znaczenie i wpływ na swoje środowisko zawodowe, czy prywatne. Każdy, kto chce, by liczono się z jego zdaniem musi umieć argumentować i przekonywać do swoich racji w taki sposób, aby to działało na innych. Często chodzi też o to, żeby rozbawić zebranych lub przekazać im ważną wiadomość. Od nas tylko zależy, czy nasi odbiorcy usłyszą i zrozumieją, to, co rzeczywiście chcemy im przekazać.
Wiemy, że komunikacja jest nieskuteczna, że straty następują na wielu poziomach. Już w samym procesie zamiany naszych myśli na słowa następuje zniekształcenie, a potem dochodzi słyszenie, zrozumienie i akceptacja – każdy z tych procesów niesie ze sobą straty.
Tymczasem podczas przemówienia komunikacja jest jednostronna – nie możemy sprawdzić, co odbiorcom zostało w głowie, nie możemy dowidzieć się, co zrozumieli i jaki jest poziom ich akceptacji dla tego, co mówimy. Musimy być zatem atrakcyjni i precyzyjni w swoim przekazie.
Tymczasem publiczny występ, konieczność przemawiania jest podobno dla osób niedoświadczonych w tej materii jednym z najbardziej stresujących wydarzeń, jakie mogą się w życiu przydarzyć. Chęć zapadnięcia się pod ziemię, suchość w gardle, uginające się kolana i pocące się ręce to tylko niektóre objawy, których doznajemy stając przed publicznością. Ten stres jest tym większy im wystąpienie ważniejsze, ale nawet przy tych kameralnych nie jest mały.
Wyobraź sobie, że za chwilę masz wygłosić okolicznościowe przemówienie na rodzinnej uroczystości, na której jest około 20-tu osób. Już sama myśl, że miałoby to nastąpić, u wielu ludzi wywołuje ścisk w żołądku. Gdy wstajemy lub wychodzimy na scenę, żeby wygłosić nasze przemówienie zwykle czujemy się tak, jakby na plecy wskoczyła nam małpa, która zakryła nam usta i ścisnęła gardło, a nogi uginają się pod jej ciężarem.
Co zrobić, żeby sobie z tym poradzić?
Musisz jak najszybciej zrzucić małpę ze swoich pleców.
Wystąpienie publiczne to gra emocji. Po pierwsze emocji, których ty doznajesz, takich jak stres, obawa, że mnie nie zrozumieją, że się ośmieszę lub mnie nie usłyszą. Po drugie jest to gra emocji odbiorców, które musisz wywołać, aby twój przekaz był atrakcyjny. Twoje zadanie polega zatem na tym aby wywołać emocje swoich odbiorców. Chodzi o takie emocje jak zaciekawienie, zdziwienie czy zaskoczenie.
Wiele zależy od tego jak zaczniesz, co zrobisz na samym początku. Czy będziesz potrafił zaskoczyć publiczność, wywołać zainteresowanie lub zaciekawienie. Zwykle ludzie zaczynają od przywitania, przedstawienia się, czy zapowiedzi, o czym będzie mowa. Jednak każdy kto miał cokolwiek wspólnego z mediami wie, że przewidywalność przekazu, to najgorsza rzecz. Trzeba zacząć w sposób, którego odbiorcy się nie spodziewają. Jest na to wiele sposobów.
Jeżeli będziemy potrafili zaskoczyć naszych odbiorców, złapiemy ich uwagę, czyli zadziałamy na ich emocje, wtedy i nasz stres związany z wystąpieniem znacznie opadnie. To nazywam właśnie zrzuceniem małpy. Jeżeli powiedziałeś coś, co zaskoczyło publiczność, wywołało pomruk zdziwienia lub zaskoczenia, spowodowało, że rozmowy nagle zamilkły – „jesteś w domu”, zrzuciłeś małpę – masz poczucie kontroli nad emocjami odbiorców, czujesz że kontrolujesz sytuację i dasz radę.
