Mimo, iż charakter czyli podejście każdego człowieka do życia jest inne, zostało podzielone na 3 typy. Optymizm, realizm i pesymizm. Ja osobiście dodaję jeszcze 4 typ - debilizm.
Czym zatem się charakteryzuje każdy typ? (Realizm pozwolę sobie opisać na końcu)
Optymizm - Osoba o tym podejściu do życia, wierzy że jej się uda to co robi. Żyje w przekonaniu, że los się do niej uśmiechnie, że pan Bóg jej pomoże. Czasem to działa, a czasem nie. Porażkami się zbytnio nie przejmuje i nie wyciąga z nich wniosków. Życie jest zbyt piękne, żeby się przejmować porażkami.
Pesymizm - Z założenia się nie uda. Sceptycznie podchodzi do wszystkiego co robi. Non stop narzeka, jak jej w życiu jest ciężko. Zazwyczaj taka osoba jest mało lubiana ze względu na narzekanie przez swoich znajomych, co dodatkowo potęguje jej przekonanie o niesprawiedliwości i podłości świata. Pocieszające jest to, że próbuje coś zmienić w życiu, ale nierzadko z marnym skutkiem.
Debilizm - Jest jest to już ekstremalna odmiana pesymizmu. Osoba taka nie tylko jest święcie przekonana, o tym że świat się na nią uwziął ale i usiłuje przekonywać do podobnych stwierdzeń inne osoby. "Wie", że to co ma zamiar robić i tak jej się nie uda. Dlatego też nawet nie spróbuje żeby się dowiedzieć czy jest inaczej i żadna siła jej do tej próby nie zmusi. Co jest błędnym kołem, ponieważ jeśli się nie podejmie zadania, to wiadome że nie wyjdzie.
Realizm - Realiści natomiast w każdej dziedzinie życia zajdą najdalej. Lubią myśleć nad tym co robią. Nie przejmują się porażkami, ale wyciągają z nich nie tylko wnioski ale i naukę. Nie wierzą w to, że im się uda. Oni to po prostu wiedzą. Metodą prób i błędów dojdą do zamierzonego celu, nie poddając się zbyt szybko. Ich zasada myślenia jest prosta. Planują całe działanie w każdym, nawet najdrobniejszym szczególe (diabeł tkwi w szczegółach), a później pracuję wedle tego planu. Nie uda się, to analizują wszystko. Skoro nie działa, to dlaczego? Gdzie zrobiłem błąd? Gdy go znajdą, mogą go wyeliminować i próbować znowu. W końcu ilość pomyłek jest skończona.
Największą skłonność do nazywania siebie realistami mają niestety pesymiści i Ci z ostatniej grupy. Realiści pozostają skromnymi osobami, które realizują swoje plany w skrupulatny i systematyczny sposób. Dzięki temu zyskują jakże cenne doświadczenie
