"Muzyka łagodzi obyczaje" - tak mawiano od zawsze, tak mówi się i teraz. Muzyka również dzisiaj powinna wyzwalać w słuchaczach wszystko, co jest w ludziach najlepsze. Oczywiście można się z tym zgadzać, lub nie. Jednakże czym tak naprawdę jest muzyka? Czy to śpiew ptaków, czy nuty płynące z fortepianu, czy może muzyką jest to co nam w duszy gra?
Muzyki nie da się ubrać w słowa. Dla każdego z nas jest czym innym. Czasem czymś nadzwyczajnym i pięknym, a czasem czymś powszechnym, bez wyrazu i emocji. Jednakże muzyka jest częścią naszego życia, czy tego chcemy czy nie. Choć nie zawsze jest tworzona przez człowieka, to właśnie on przede wszystkim przyczynia się do jej zaistnienia i zobrazowania. Jeśli ktokolwiek z nas nie potrafi wyobrazić sobie muzyki, może na nią spojrzeć oczami duszy, przez maskę romantyka. Może zamknąć oczy i posłuchać szumu wody i wiatru, szeleszczące drzewa – oto nasza muzyka. Łagodna, uspokajająca, łagodząca. Niestety coraz częściej ten piękny „śpiew” natury zastępowany jest warkotem samochodów i szumem komputera. Mimo wszystko, zgadzam się ze stwierdzeniem, iż muzyka łagodzi obyczaje, ale tylko tam, gdzie człowiek jest tylko gościem. Nad brzegiem morza, gdzie szum fal koi niespokojną duszę, czy w lesie, gdzie śpiew ptaków pozwala mu dostrzec radość życia.
Jak powiedział Piotr Czajkowski „gdzie nie ma serca, muzyka istnieć nie może.” - czyni ona człowieka lepszym, bardziej wrażliwym i odczuwającym głębiej i piękniej niż inni.
Polska historia jest pełna obrazów szlachetnych walk, literackich arcydzieł i odważnych czynów. Często skupiamy się na heroicznych bitwach i osiągnięciach literackich, zapominając o innych, bardziej subtelnych formach wyrażania tożsamości narodowej. Jedną z tych dziedzin jest produkcja instrumentów muzycznych – sztuka, która przez wieki była nie tylko wyrazem polskiej kreatywności, ale również dowodem, że Polacy byli narodem pełnym talentu, innowacji i zdolności do tworzenia piękna w świecie.
