Stanowi ona swoisty instrument regulujący całą działalność życiową człowieka.
Jednocześnie stanowi wytwór różnorakich wpływów rzeczywistości na człowieka. Dlatego bez świata, w którym żyje człowiek, bez całej różnorodności oddziaływań zewnętrznych - trudno byłoby mówić o jakiejkolwiek osobowości.
Kształt osobowości zależy od rodzaju i kierunku wspomnianych wpływów. Jedne
z nich służą jej wzbogacaniu, inne natomiast utrudniają, hamują lub wręcz uniemożliwiają
proces rozwoju. Jak wobec tego można by określić najważniejsze kierunki działań w relacji człowiek - człowiek, wspomagające rozwój osobowości ?
Człowiek o rozwijającej osobowości to :
- człowiek zdolny i skłonny spostrzegać i wykorzystywać wszelkie możliwości do
zaspokajania swoich potrzeb zgodnie z posiadanym systemem wartości.
- człowiek wykorzystujący zebrane doświadczenia do przewidywania i planowania
przyszłych zdarzeń
- człowiek, który podejmuje próby zmierzania otaczającej go rzeczywistości stosownie do swoich ideałów
- człowiek który dokonuje wyborów, podejmuje decyzje i zmierza do ich wykonania,
- człowiek przekonany o swojej tożsamości wie kim jest, o swojej podmiotowości, umie
określić swoje powinności i możliwości.
- człowiek który poszukuje takiego miejsca na Ziemi, gdzie się sprawdzi.
Psychoterapia i działanie wychowawcze, stwarzające warunki do kształtowania się przedstawionej w zarysie sylwetki człowieka, z pewnością można nazwać rozwijającymi. Psychoterapia stanowi często bardzo istotną pomoc w prawidłowym rozwoju człowieka.
Choć termin "depresja" w dzisiejszym rozumieniu jest stosunkowo nowy, objawy depresji były opisywane przez filozofów i lekarzy już w starożytności. Hipokrates, ojciec medycyny, wiązał melancholię (jedną z form depresji) z nadmiarem czarnej żółci. W średniowieczu depresję często tłumaczono wpływem sił demonicznych lub karą za grzechy. Dopiero w XIX wieku zaczęto traktować depresję jako chorobę psychiczną, a w XX wieku opracowano pierwsze skuteczne leki przeciwdepresyjne.
