Myśli czy zachowania ludzi zaburzonych psychicznie mogą nas od nich separować, ponieważ nie rozumiemy, a tym samym boimy się ich. Dla początkujących terapeutów praca z psychotycznymi pacjentami może być przerażająca i przytłaczająca. Doświadczenie bycia z osobą psychotyczną może wywoływać lęk i przerażenie. Najczęstszy typ zaburzenia to schizofrenia.
Termin psychoza odnosi się do psychicznego zaburzenia, w którym istnieje częściowe lub całkowite wycofanie z rzeczywistości. Psychoza w rzeczywistości może przyjmować różne formy. Dwa najbardziej zauważalne objawy to urojenia, które są utrwalonymi, fałszywymi przekonaniami utrzymywanymi przez osobę, które nie poddają się korekcie oraz halucynacje, które są zmysłowymi doświadczeniami, sprawiającymi, ze osoba chora widzi, słyszy lub czuje rzeczy, które nie mają podstawy w rzeczywistości. Nawet, gdy psychotyk nie ma urojeń w danej chwili, jego zdolność do oceny rzeczywistości jest ciężko upośledzona. Osoby doświadczają epizodu psychotycznego i jeszcze często cierpią na inne zaburzenia psychiczne. Większość zaburzeń da się leczyć. Psychoterapia jest sposobem leczenia wielu zaburzeń. Specjalista - psychoterapeuta może wspomagać pacjenta podczas leczenia schizofrenii.
Schizofrenia dotyka ludzi ze wszystkich kręgów społecznych. Nie ma pewności, co do jej przyczyn, nie da się jej zapobiec i nie ma też stu procent sukcesów w leczeniu. Człowiek ze schizofrenią nie potrafi pozostać spójnym w kontakcie z rzeczywistością. Odbierana jest przez niego jako bolesna walka o emocjonalne przetrwanie.
Trwa ciągły spór czy ważniejsze są geny czy wychowanie jako przyczyna schizofrenii, to jednak wszyscy skłaniają się ku temu, iż biologiczna podatność jest rdzeniem zaburzeń z kręgu schizofrenii. Jeśli nie ma dziedzicznej skłonności, same społeczne i psychologiczne czynniki nie są w stanie wywołać schizofrenii.
