Nasze życie stało się krainą zaludnioną gęsto przez rozmaitej maści ekspertów, którzy mówią jak żyć, doradzają we wszelkich sprawach. Z jednej strony to dobrze. Każdy może korzystać z wiedzy, która wcześniej była dostępna dla nielicznych, a z drugiej... możemy poczuć się przytłoczeni...
W tym artykule pragnę podzielić się spostrzeżeniami dotyczącymi pewnej ludzkiej cechy, którą możemy zaobserwować w dzisiejszym świecie. XXI wiek to z całą pewnością czas wielkich przemian i wszystko zmierza ku temu, aby żyło i funkcjonowało nam się wygodniej oraz lepiej. Ma to oczywiście wielkie zalety i… pewne skutki uboczne.
Wyobraźnia, zdolność myślenia i wyrażania emocji, indywidualny talent itd. składają się na siłę napędową, dzięki której tworzymy własne życie i rzeczywistość, o ile wykorzystujemy to wszystko w pełni i w sposób kreatywny. Nie jesteśmy pozbawieni wyboru, co do tego, jak ma wyglądać nasze życie i wszystko, co nas otacza.
Podświadomość wpływa na istotę człowieka tak, że blokuje jego rozwój i jasne spojrzenie. Czy można temu zapobiec lub usunąć tę przeszkodę?
Jak powiedział Dżubran Chalil Dżubran, znany często po prostu jako Kahill Gibran – libański pisarz, poeta i malarz, przedstawiciel tzw. szkoły syryjsko-amerykańskiej w literaturze – „z cierpienia pojawiły się najsilniejsze dusze; największe postacie są zawsze pokryte bliznami”.
Świadomości nie da się kupić. Trzeba ją zdobyć samemu. To jest największy nasz skarb, który nigdy nie ginie.
Na poziomie molekularnym proces racjonalizacji bytu załamuje się radykalnie, bowiem świadomość badacza styka się ze świadomością badanego obiektu. I dopiero teraz możliwa jest epistemologia dwukierunkowa.
Każdy z nas, w każdej chwili tworzy swoją rzeczywistość. Podświadomie wciąż decydujemy jak ma ona wyglądać, jak mamy się w niej czuć, czym mamy w niej być. To ciągły stan i nie ma od tego ucieczki... więc skoro się to i tak robi, więc... róbmy to świadomie!
Człowiek jest jedyną istotą, która nie akceptuje tego, kim jest. Nie zgadza się na własną kondycję w świecie. W jego umyśle bowiem zawierają się idee Boga i wieczności, idea doskonałości, dusza i wola czegoś pragną. Wszystkie te idee i pragnienia są wołaniem nieskończoności.
