Uczenie się to jedna z podstawowych funkcji naszego umysłu polegająca na zdobywaniu wiedzy i umiejętności. Zdolność uczenie się, w różnym zakresie, posiadają ludzie i zwierzęta a nawet komputery. Istnieje bardzo wiele sposób nauki. Oto kilka z nich:
a) uczenie pamięciowe – jego celem jest zapamiętanie układów wiadomości lub czynności tak, by można je było powtarzać w sposób bezbłędny
b) uczenie się przez rozwiązywanie problemów – gdy podmiot spotyka się z sytuacją nową, trudną, gdy zadanie nie może być rozwiązane przy pomocy posiadanej wiedzy. Uczeń informacje musi sam wytworzyć.
c) uczenie się przez próby i błędy – wtedy gdy podmiot znajduje się w jakiejś nowej sytuacji, rozpatruje nowy układ zależności, po to by lepiej przystosować się do życia. Jest to nieekonomiczny sposób uczenia się, stosowany tam gdzie zawodzą inne. Podstawowe prawo odnoszące się do tej formy uczenia się to prawo efektu Thorndike: wśród wielu wykonywanych czynności, najsilniej utrwalają się te, po których następuje efekt w postaci nagrody.
d) uczenie się przez wgląd (zrozumienie) – odkrywanie organizacji materiału, nadawanie mu jakiejś struktury. Chodzi o wniknięcie w istotę rzeczy, zobaczenie powiązań między elementami, wniknięcie w terminy wchodzące w zakres działania.
e) uczenie się sensoryczne – polega na wytwarzaniu odruchów warunkowych.
f) uczenie się przez naśladownictwo.
g) uczenie się uboczne (mimowolne) – następuje przy okazji wykonywania jakichś czynności.
h) uczenie się poprzez zabawę – uczestnicząc w grach, konkursach, turniejach, ale także oglądając takie programy przyswajamy najczęściej wiedzę i umiejętności praktyczne, przydatne w codziennym życiu. Ta forma uczenia się jest charakterystyczna dla programów edukacji rozrywkowej.
Chociaż bardzo byśmy chcieli, nie możemy uniknąć wysiłku wkładanego w naukę. Uproszczenie tego procesu to jedyna rzecz na jaką nas w tej chwili stać. Kto wie, może kiedyś komputery będą nas w stanie wyręczyć nawet od tego. Szybką i efektywną naukę zapewniają nam tzw. mnemotechniki czyli sposoby ułatwiające zapamiętanie, przechowywanie i przypominanie sobie informacji.
Do sposobów mnemonicznych należy np. kategoryzacja elementów, czyli uporządkowanie i pogrupowanie ich według pewnych zasad: podobieństwa znaczeniowego czy formalnego, skojarzenie ich z innymi elementami, ułożonymi rytmiczne lub mającymi formę logiczną, czy żartobliwą, dzięki czemu łatwo je zapamiętać, stosowanie skrótów werbalnych czy zewnętrznych analogii oraz układu wierszowego. Dzięki technikom może znacznie zwiększyć zakres i trwałość pamięci. Za twórcę mnemotechniki uchodzi Symonides z Keos.
Powszechnie znane i wykorzystywana jest technika prostych zdań. Żeby zapamiętać kolejność planet układu w Układzie Słonecznym wystarczy znać taką oto historyjkę: Mój Wujek Zapisał Mi, Jak Streścić Układ Naszych Planet (Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton)
To był tylko przykład, zapewne znany większości z nas już od czasów podstawówki. Obawiam się, że dla większości czytelników jest to także jedyna znana mnemotechnika. A szkoda... Po co utrudniać sobie życie i tracić niepotrzebnie czas? Nie lepiej na naukę poświęcać dziennie 30 minut zamiast 3 godzin? Nie czekaj i zacznij korzystać z tego potężnego narzędzia. Mam nadzieję, że publikacja pt. Efektywna nauka okaże się w tym bardzo pomocna.
Proszę o nie podmienianie moich linków partnerskich.
a) uczenie pamięciowe – jego celem jest zapamiętanie układów wiadomości lub czynności tak, by można je było powtarzać w sposób bezbłędny
b) uczenie się przez rozwiązywanie problemów – gdy podmiot spotyka się z sytuacją nową, trudną, gdy zadanie nie może być rozwiązane przy pomocy posiadanej wiedzy. Uczeń informacje musi sam wytworzyć.
c) uczenie się przez próby i błędy – wtedy gdy podmiot znajduje się w jakiejś nowej sytuacji, rozpatruje nowy układ zależności, po to by lepiej przystosować się do życia. Jest to nieekonomiczny sposób uczenia się, stosowany tam gdzie zawodzą inne. Podstawowe prawo odnoszące się do tej formy uczenia się to prawo efektu Thorndike: wśród wielu wykonywanych czynności, najsilniej utrwalają się te, po których następuje efekt w postaci nagrody.
d) uczenie się przez wgląd (zrozumienie) – odkrywanie organizacji materiału, nadawanie mu jakiejś struktury. Chodzi o wniknięcie w istotę rzeczy, zobaczenie powiązań między elementami, wniknięcie w terminy wchodzące w zakres działania.
e) uczenie się sensoryczne – polega na wytwarzaniu odruchów warunkowych.
f) uczenie się przez naśladownictwo.
g) uczenie się uboczne (mimowolne) – następuje przy okazji wykonywania jakichś czynności.
h) uczenie się poprzez zabawę – uczestnicząc w grach, konkursach, turniejach, ale także oglądając takie programy przyswajamy najczęściej wiedzę i umiejętności praktyczne, przydatne w codziennym życiu. Ta forma uczenia się jest charakterystyczna dla programów edukacji rozrywkowej.
Chociaż bardzo byśmy chcieli, nie możemy uniknąć wysiłku wkładanego w naukę. Uproszczenie tego procesu to jedyna rzecz na jaką nas w tej chwili stać. Kto wie, może kiedyś komputery będą nas w stanie wyręczyć nawet od tego. Szybką i efektywną naukę zapewniają nam tzw. mnemotechniki czyli sposoby ułatwiające zapamiętanie, przechowywanie i przypominanie sobie informacji.
Do sposobów mnemonicznych należy np. kategoryzacja elementów, czyli uporządkowanie i pogrupowanie ich według pewnych zasad: podobieństwa znaczeniowego czy formalnego, skojarzenie ich z innymi elementami, ułożonymi rytmiczne lub mającymi formę logiczną, czy żartobliwą, dzięki czemu łatwo je zapamiętać, stosowanie skrótów werbalnych czy zewnętrznych analogii oraz układu wierszowego. Dzięki technikom może znacznie zwiększyć zakres i trwałość pamięci. Za twórcę mnemotechniki uchodzi Symonides z Keos.
Powszechnie znane i wykorzystywana jest technika prostych zdań. Żeby zapamiętać kolejność planet układu w Układzie Słonecznym wystarczy znać taką oto historyjkę: Mój Wujek Zapisał Mi, Jak Streścić Układ Naszych Planet (Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton)
To był tylko przykład, zapewne znany większości z nas już od czasów podstawówki. Obawiam się, że dla większości czytelników jest to także jedyna znana mnemotechnika. A szkoda... Po co utrudniać sobie życie i tracić niepotrzebnie czas? Nie lepiej na naukę poświęcać dziennie 30 minut zamiast 3 godzin? Nie czekaj i zacznij korzystać z tego potężnego narzędzia. Mam nadzieję, że publikacja pt. Efektywna nauka okaże się w tym bardzo pomocna.
Proszę o nie podmienianie moich linków partnerskich.
Licencja: Creative Commons
