Na początku tomu znajdują się:
* słowo od wydawcy Dzieł zebranych
* Czternaście encyklik - artykuł kardynała Josepha Ratzingera ("L'Osservatore Romano" nr 9(256)/2003)
* wstęp księdza prałata Pawła Ptasznika - dyrektora Sekcji Polskiej Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej; przewodniczącego zespołu redakcyjnego
Na końcu tomu znajduje się szczegółowy spis treści oraz indeksy:
* indeks osób, nazw i pojęć (ponad 2 600 haseł)
* indeks biblijny (ponad 1 500 haseł)
* indeks autorów i dzieł cytowanych (ponad 500 haseł)
Adhortacje apostolskie zajmują ważne miejsce w nauczycielskim i duszpasterskim dorobku Jana Pawła II. Teksty te odzwierciedlają to, jak myślał, a zwłaszcza: jak działał Papież. Warto zauważyć, że jeśli encykliki są przede wszystkim (choć nie wyłącznie) panoramą papieskiego myślenia, to adhortacje – wiążąc to myślenie z działaniem – kładą nacisk bardziej na praktykę życia chrześcijańskiego.
Należy pamiętać, że – poza dwiema adhortacjami Redemptionis donum i Redemptoris Custos, których autorem jest sam (czytaj: wyłącznie) Jan Paweł II – pozostałe dokumenty tego rodzaju są, przygotowane przez Papieża i przez synody biskupów. Materiał treściowy adhortacji posynodalnych był bowiem owocem pracy synodów, ale ich ostateczna redakcja należała do Ojca Świętego – on również zatwierdzał dany dokument swoim autorytetem. Synody te zbierają się na tzw. zgromadzeniach zwyczajnych i zgromadzeniach specjalnych. Te pierwsze są poświęcone ,,sprawom dotyczącym bezpośrednio dobra Kościoła powszechnego”, te drugie zaś ,,dotyczą (...) jednego lub kilku regionów”.
Od strony konstrukcji literackiej treść adhortacji obejmuje zwykle trzy główne wątki: doktrynalny, moralno-pedagogiczny oraz administracyjno-prawny. (Ich rozmiary zależą od tematu, któremu dokument jest poświęcony). Adhortacje w istotny sposób regulują rytmu życia religijnego Kościoła. Z jednej strony dają one wgląd w to, czym żyje Kościół w terenie (w powstaniu tych dokumentów uczestniczą przecież przedstawiciele światowego episkopatu), z drugiej zaś – stają się okazją do ojcowskiego kontaktu papieża z wiernymi.
W kolejnym tomie Dzieł zebranych Jana Pawła II – po encyklikach (t. I) i adhortacjach (t. II) – ukazują się listy Ojca Świętego. Dokumenty te mają wysoką rangę doktrynalną.
Niniejszy tom stanowi przemyślany – i bardzo obszerny - wybór z obfitej korespondencji oficjalnej Ojca Świętego. Pominięta została jedynie prywatną korespondencję Papieża, a także nieliczne listy dotyczące spraw partykularnych.
Listy Jana Pawła II podzielone są na osiem kategorii:
1. Listy dotyczące problemów współczesnego świata;
2. Listy o treści ekumenicznej i międzyreligijnej;
3. Listy z okazji wydarzeń historycznych;
4. Listy w kwestiach wiary i życia chrześcijańskiego;
5. Listy poświęcone postaciom świętych;
6. Listy dotyczące problemów wewnątrzkościelnych;
7. Listy do Kościoła w Polsce;
8. Listy do kapłanów na Wielki Czwartek.
Warto pamiętać, że kategorie te mają charakter umowny – niektóre pisma Papieża są tak bogate w treść, że można je zakwalifikować do kilku grup jednocześnie.
Listy koncentrujące swoją uwagę na współczesnej problematyce wyjątkowo doniosłej i aktualnej, poddające ją wszechstronnej analizie teologicznej i przedstawiające wynikające z niej wnioski, można nazwać klasycznymi listami apostolskimi, a więc wystąpieniami papieskimi wysokiej rangi, zbliżonymi pod względem znaczenia do encyklik.
Drugi rodzaj obejmuje listy o mniejszej randze teologicznej, co nie oznacza, że nie zawierają one pięknych i głębokich treści. Można by je określić jako „pisma doraźne”, napisane pod wpływem wydarzeń o węższym wymiarze. Pierwszorzędne znaczenie ma partykularny zakres ich treści, skierowanej do określonych adresatów, bądź związanej z jakąś szczególną okolicznością. Zawsze jednak jest to słowo Następcy św. Piotra, pełniącego swoją misję zawartą w owym programowym – szczególnie istotnym dla obecnego Papieża – nakazie: „Umacniaj braci!”.
Redakcja za klucz przy dokonywaniu wyboru przyjęła doniosłość treści danego listu i uniwersalność jej przeznaczenia.
Ze względu na treściową zawartość całego tomu, publikacja ta winna się znaleźć nie tylko w bibliotekach duszpasterzy i kapłanów, ale i licznej rzeszy ludzi świeckich, dzielących z duchowieństwem trud katechizacji.
* słowo od wydawcy Dzieł zebranych
* Czternaście encyklik - artykuł kardynała Josepha Ratzingera ("L'Osservatore Romano" nr 9(256)/2003)
* wstęp księdza prałata Pawła Ptasznika - dyrektora Sekcji Polskiej Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej; przewodniczącego zespołu redakcyjnego
Na końcu tomu znajduje się szczegółowy spis treści oraz indeksy:
* indeks osób, nazw i pojęć (ponad 2 600 haseł)
* indeks biblijny (ponad 1 500 haseł)
* indeks autorów i dzieł cytowanych (ponad 500 haseł)
Adhortacje apostolskie zajmują ważne miejsce w nauczycielskim i duszpasterskim dorobku Jana Pawła II. Teksty te odzwierciedlają to, jak myślał, a zwłaszcza: jak działał Papież. Warto zauważyć, że jeśli encykliki są przede wszystkim (choć nie wyłącznie) panoramą papieskiego myślenia, to adhortacje – wiążąc to myślenie z działaniem – kładą nacisk bardziej na praktykę życia chrześcijańskiego.
Należy pamiętać, że – poza dwiema adhortacjami Redemptionis donum i Redemptoris Custos, których autorem jest sam (czytaj: wyłącznie) Jan Paweł II – pozostałe dokumenty tego rodzaju są, przygotowane przez Papieża i przez synody biskupów. Materiał treściowy adhortacji posynodalnych był bowiem owocem pracy synodów, ale ich ostateczna redakcja należała do Ojca Świętego – on również zatwierdzał dany dokument swoim autorytetem. Synody te zbierają się na tzw. zgromadzeniach zwyczajnych i zgromadzeniach specjalnych. Te pierwsze są poświęcone ,,sprawom dotyczącym bezpośrednio dobra Kościoła powszechnego”, te drugie zaś ,,dotyczą (...) jednego lub kilku regionów”.
Od strony konstrukcji literackiej treść adhortacji obejmuje zwykle trzy główne wątki: doktrynalny, moralno-pedagogiczny oraz administracyjno-prawny. (Ich rozmiary zależą od tematu, któremu dokument jest poświęcony). Adhortacje w istotny sposób regulują rytmu życia religijnego Kościoła. Z jednej strony dają one wgląd w to, czym żyje Kościół w terenie (w powstaniu tych dokumentów uczestniczą przecież przedstawiciele światowego episkopatu), z drugiej zaś – stają się okazją do ojcowskiego kontaktu papieża z wiernymi.
W kolejnym tomie Dzieł zebranych Jana Pawła II – po encyklikach (t. I) i adhortacjach (t. II) – ukazują się listy Ojca Świętego. Dokumenty te mają wysoką rangę doktrynalną.
Niniejszy tom stanowi przemyślany – i bardzo obszerny - wybór z obfitej korespondencji oficjalnej Ojca Świętego. Pominięta została jedynie prywatną korespondencję Papieża, a także nieliczne listy dotyczące spraw partykularnych.
Listy Jana Pawła II podzielone są na osiem kategorii:
1. Listy dotyczące problemów współczesnego świata;
2. Listy o treści ekumenicznej i międzyreligijnej;
3. Listy z okazji wydarzeń historycznych;
4. Listy w kwestiach wiary i życia chrześcijańskiego;
5. Listy poświęcone postaciom świętych;
6. Listy dotyczące problemów wewnątrzkościelnych;
7. Listy do Kościoła w Polsce;
8. Listy do kapłanów na Wielki Czwartek.
Warto pamiętać, że kategorie te mają charakter umowny – niektóre pisma Papieża są tak bogate w treść, że można je zakwalifikować do kilku grup jednocześnie.
Listy koncentrujące swoją uwagę na współczesnej problematyce wyjątkowo doniosłej i aktualnej, poddające ją wszechstronnej analizie teologicznej i przedstawiające wynikające z niej wnioski, można nazwać klasycznymi listami apostolskimi, a więc wystąpieniami papieskimi wysokiej rangi, zbliżonymi pod względem znaczenia do encyklik.
Drugi rodzaj obejmuje listy o mniejszej randze teologicznej, co nie oznacza, że nie zawierają one pięknych i głębokich treści. Można by je określić jako „pisma doraźne”, napisane pod wpływem wydarzeń o węższym wymiarze. Pierwszorzędne znaczenie ma partykularny zakres ich treści, skierowanej do określonych adresatów, bądź związanej z jakąś szczególną okolicznością. Zawsze jednak jest to słowo Następcy św. Piotra, pełniącego swoją misję zawartą w owym programowym – szczególnie istotnym dla obecnego Papieża – nakazie: „Umacniaj braci!”.
Redakcja za klucz przy dokonywaniu wyboru przyjęła doniosłość treści danego listu i uniwersalność jej przeznaczenia.
Ze względu na treściową zawartość całego tomu, publikacja ta winna się znaleźć nie tylko w bibliotekach duszpasterzy i kapłanów, ale i licznej rzeszy ludzi świeckich, dzielących z duchowieństwem trud katechizacji.
Licencja: Creative Commons
