Stanisław Lem, choć kojarzony głównie z literaturą science fiction, był kimś więcej niż pisarzem – był myślicielem, który analizował przyszłość technologii i jej wpływ na ludzkość. W Summie technologiae (1964) przewidział coś na kształt internetu, opisując „sieć informacyjną” łączącą ludzi i zasoby wiedzy. Antycypował także e-booki, pisząc o urządzeniach przechowujących cyfrowe teksty, oraz sztuczną inteligencję, która mogłaby symulować ludzkie zachowania i podejmować decyzje.
Jego wizje nie były jedynie literacką fikcją – miały solidne podstawy filozoficzne i naukowe. Lem zastanawiał się nad konsekwencjami technologicznym postępu, często ostrzegając przed pułapkami, jak utrata kontroli nad maszynami czy dehumanizacja społeczeństwa. Dzieła takie jak Bajki robotów czy Cyberiada ukazują jego zdolność do łączenia humoru z głęboką refleksją nad naturą technologii. Co istotne, jego pomysły zainspirowały nie tylko czytelników, ale i twórców współczesnych innowacji – od programistów po futurologów.
Dziedzictwo Stanisława Lema to nie tylko literackie arcydzieła, ale także intelektualny impuls dla rozwoju technologii. Jego zdolność do przewidywania przyszłości – od sztucznej inteligencji po cyfrową rewolucję – czyni go jednym z najbardziej wpływowych wizjonerów XX wieku. W epoce, gdy jego fantazje stają się rzeczywistością, warto wrócić do jego twórczości, by zrozumieć, jak wyobraźnia może kształtować świat, w którym żyjemy. Lem pozostaje inspiracją – nie tylko dla pisarzy, ale i dla technologów marzących o jutrze.
A jednak miał swoje wpadki nie umiejąc przewidzieć tranzystora czy oprogramowania do pisania tekstów. Niedługo z powodu anachronizmów znaczna część Jego twórczości może być już niezrozumiała. Dla ścisłości - wychowałam się na Nim i nadal jest to mój ulubiony pisarz.