Kino traktuje deskorolkę nie tylko jako modny gadżet. To integralny element globalnej popkultury, który często służy filmowcom jako atrakcyjne tło do pokazania zachodzących wśród młodych ludzi przemian.
Deskorolka wjeżdża w przyszłość
Amerykański nastolatek Marty McFly (w tej roli Michael J. Fox) traktuje swoją deskorolkę do tricków w „Powrocie do przyszłości” (1985) jak najlepszego przyjaciela, a jego wyjątkowe umiejętności jazdy na desce imponują wszystkim obserwatorom bez względu na to, czy bohater przenosi się w przeszłość czy kilkadziesiąt lat w przyszłość. W pamięci wszystkich fanów deskorolki pozostaną pościgi, w których deska odgrywała główną rolę, a bohater dokonywał brawurowych ewolucji na ulicach miasta, doprowadzając do upokorzenia swoich antagonistów. Kiedy Marty McFly „wylądował” w latach 50., czyli czasach młodości swoich rodziców, ówczesne proto-deskorolki były zwykłym kawałkiem deski z doczepionym napędem. Z kolei, gdy akcja toczy się w przyszłości, deskorolka jest futurystycznym gadżetem, pozbawionym tradycyjnego napędu. Mimo tego do jej opanowania niezbędne są klasyczne umiejętności, czego dowód daje główny bohater, kolejny wyprowadzając w pole swoich przeciwników.
Smutki i radości na deskorolce
„Powrót do przyszłości” był udaną komedią, a rola deskorolki w filmie była wyłącznie ozdobna. Zupełnie inną funkcję deska pełni w życiu bohaterów obrazu „Dzieciaki” (1995) Larry’ego Clarka. To dramat rozgrywający się w środowisku młodych mieszkańców Nowego Jorku, którzy większość czasu spędzają na deskorolce. Wśród aktorów pojawiło się wielu skaterów, dla których zakamarki Wielkiego Jabłka nie mają tajemnic, rekrutujących się spośród przyjaciół scenarzysty „Dzieciaków” Harmony Korine’a. Deskorolka w „Dzieciakach” to element brutalnego stylu życia, który jest udziałem bohaterów. Nie rozstaje się z nią Telly, odwiedzający kolejne dziewczyny, nieświadomie zarażając je wirusem HIV. Bez deskorolki nie funkcjonuje Casper, którego koledzy masakrują deskami innego fana skateboardingu, który wszedł im w drogę. Ten społeczny dramat to jeden z mocniejszych filmowych głosów, będących soczewką na problemy młodych ludzi u schyłku XX wieku. Do dziś mało który film przebija go naturalizmem i wulgarnością.
Nostalgia na desce
Do atmosfery tamtych czasów próbuje nawiązać Jonah Hill, który wyreżyserował obraz „Najlepsze lata” (2018). To nostalgiczna opowieść o latach dziewięćdziesiątych, w których dorastający bohaterowie od narastających problemów w domu wolą jazdę na deskorolce po ulicach Los Angeles. Deska jest tu absolutnie pierwszoplanowym elementem, dzięki któremu wchodzący w dorosłość chłopcy wspinają się po szczeblach ulicznej hierarchii i poznają gorzki często smak życia. Bez deskorolki byłoby ono dla nich nie do zniesienia.
