Jeśli dorosły jest w takim stopniu podatny na działanie komputera, co można powiedzieć o dzieciach?
Naukowcy udowodnili, że dzieci, które większość czasu spędzają przed komputerem są bardziej narażone na załamania psychiczne, zły nastrój czy opóźnienia w rozwoju. Stopniowo tracą zainteresowanie kontaktem z rówieśnikami i w mniejszym stopniu cieszą się życiem.
Obecnie obserwuje się także wzrost występowania tików nerwowych u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Tiki są mimowolnymi, powtarzającymi się ruchami, których dziecko nie może kontrolować. Najczęściej dotyczą górnej części ciała: wzruszania ramionami, potrząsania głową, pstrykania placami, mrugania powiekami czy przewracania oczami. Pojawiają się nieoczekiwanie w trakcie codziennych czynności jak oglądanie telewizji czy zabawa.
Uważa się, że zjawisko to dotyczy głównie dzieci w wieku od 3 do 14 lat. Największe nasilenie tików zaobserwowano w okresie dojrzewania. Na chorobę bardziej podatni są chłopcy, przy tym znoszą ją ciężej niż dziewczęta.
Rodzaje tików
1. Tiki ruchowe. Tego typu tiki mogą być zlokalizowane w różnych częściach ciała. Dzielą się one na tiki proste i złożone. Do prostych należą:
-
wzruszanie ramionami,
-
pociąganie nosem,
-
ruszanie językiem,
-
przewracanie oczami,
-
mruganie powiekami.
Tiki złożone angażują kilka różnych grup mięśniowych. Mogą wtedy pojawić się:
-
chodzenie w kółko,
-
obsesyjne czesanie włosów,
-
mimowolne naśladowanie innych,
-
wykonywanie określonych gestów,
-
dotykanie innych ludzi lub przedmiotów.
2. Tiki wokalne. Tiki wokalne to ciągle powtarzanie dźwięków, od pokasływania i pomrukiwania do pojedynczych słów czy nawet wyrażeń.
Dlaczego pojawia się tik nerwowy?
Do dzisiaj nie do końca są znane przyczyny występowania tego zjawiska. Psychologowie uważają jednak, że na pojawienie się tików ogromny wpływ ma przeciążenie nerwowe dziecka. Może być to związane z problemami w domu oraz szkole, zmianą miejsca zamieszkania, pojawieniem się nowego członka rodziny i wieloma innymi czynnikami.
Jak leczyć tiki nerwowe
Przy niewielkim nasileniu tików wystarczy dokładnie obserwować swoje dziecko i odpowiednio reagować na jego potrzeby. Tiki nie znikną, dopóki nie zniknie czynnik je wywołujący.
Dobrym rozwiązaniem jest odwiedzenie psychologa. Pomoże on wyjawić oraz zrozumieć ukryte przyczyny tików, a także wskaże drogę właściwego postępowania z dzieckiem. Warto również zastanowić się nad psychoterapią rodzinną.
Oprócz tego, dobrze jest skonsultować się z neuropatologiem. Ten specjalista sprawdzi stopień rozwoju dziecka i jego układu nerwowego, gdyż tiki mogą wynikać także z nieprawidłowego działania tego systemu.
