Istnieją dwie hipotezy dotyczące pochodzenia wody na Ziemi:
- ziemska: według niej woda jest pochodzenia ziemskiego i powstała z odgazowania wody mieszczącej sie w skałach płaszcza naszej planety
- solarna: według niej woda powstała w wyniku wiązania się w atmosferze tlenu z wodorem, który dotarł do Ziemi wraz z wiatrem słonecznym
Wody oceaniczne oraz morskie stanowią ponad 97% zasobów wodnych świata. Niestety ze względu na ich zasolenie nie nadają sie do spożycia. Pozostałe 2,5% to woda słodka, która w dużej mierze uwięziona jest w lodowcach i śniegach. Najwięcej wód (ponad 61%) zgromadzonych jest na Antarktydzie. Jest to woda pochodząca głównie z lodowców i ta znajdująca się w pokrywie śnieżnej. Niestety w wyniku ocieplania się klimatu lodowce nikną.
Niestety tylko 0,6% zasobów wodnych naszej planety to wody słodkie, będące źródłem wody pitnej. Rzeki oraz jeziora stanowią jedynie 0,1% zasobów wodnych na świecie i są bardzo dobrym źródłem wody pitnej. Objętość wód odpływających rzekami do oceanu w ciągu roku wynosi 37 000 km³. W jeziorach zaś znajduje się czterokrotnie więcej wody niż w zasobach wodnych pochodzących z rzek.
Podstawowym źródłem wody pitnej na lądzie są jej pokłady znajdujące się pod ziemią. Stanowią one 0,6% zasobów wodnych na świecie. Do podziemnych pokładów wody należą: rzeki podziemne, strumienie i zbiorniki wodne tworzące się przez przenikanie wody z warstw skalnych.
Wszystkie zasoby wodne Ziemi mogłyby wystarczyć do zaspokojenia potrzeb całej naszej populacji, lecz ich nierównomierne rozmieszczenie i nieracjonalne gospodarowanie nimi przez człowieka powodują, iż w wielu krajach świata zaopatrzenie ludzi w ten surowiec stanowi ogromny problem. Deficyt wody najbardziej odczuwają kraje środkowej i północnej Afryki, Azji Środkowej oraz Ameryki Południowej. Szacuje się, że w niedługim czasie z niedostatkiem wody pitnej będą się wkrótce zmagać również: Wielka Brytania, Hiszpania, Włochy, Niemcy i Belgia. Przy rosnących potrzebach ludności istnieje groźba konfliktów wojennych o wodę.
Obszarem nadwyżek dyspozycyjnych zasobów wodnych, choć niewielkich, są tereny obejmujące klimaty: równikowy (np. Kongo, Amazonia, Kamerun), wilgotny monsunowy (m.in. Bangaldesz, Assain), wilgotny umiarkowany chłodny (np. Norwegia). Największymi zasobami wód płynących, pochodzącymi z rzek dysponują obszary byłego Związku Radzieckiego, Indie, Chiny, Brazylia, Norwegia oraz Francja. Chiny i Indie są jednak bardzo ubogie w wodę ze względu na gęstość zaludnienia, zaś Norwegia i Brazylia są w nią bogate.
Dziś już wiadomo, że doszło do nieodwracalnych zmian w światowym bilansie wodnym. Odnawialność ziemskich zasobów wodnych zależy od ilości oraz od intensywności opadów atmosferycznych. Nasz kraj stanowi jeden z najuboższych krajów europejskich w wodę. Woda wykorzystywana jest przede wszystkim w przemyśle, gospodarce komunalnej, rolnictwie i leśnictwie. Podstawowym zagrożeniem dla wód powierzchniowych są ścieki przemysłowe, a także komunalne, które odprowadzane są bezpośrednio z wód. Wśród najważniejszych źródeł zanieczyszczenia wymienia się: przemysł włókienniczy, metalurgiczny, chemiczny, papierniczy, spożywczy, górniczy i energetyczno-paliwowy.
Aby chronić światowe zasoby wodne, należy podjąć środki zapobiegawcze i oczyszczające skażoną już wodę. Ochronę zasobów wód można podzielić na:
- ilościową (właściwa eksploatacja wody ze środowiska naturalnego i uzupełnianie na bieżąco korzystanie z niej; w tym także tworzenie sztucznych zbiorników, ewidencja pobierania wody w gruntu oraz nawadnianie suchych terenów glebowych)
- jakościową (zapobieganie skażeniom wód powierzchniowych i ochrona tych wód)
- czynną (stosowanie środków technicznych w zabezpieczaniu wód przez zanieczyszczeniami)
- bierną (wprowadzanie na określonych terenach stref ochronnych).
