Koślawość kolan to nieprawidłowość polegająca na zaburzeniu osi kończyn dolnych. W normalnych warunkach ta oś przechodzi w linii prostej przez kończyny, natomiast w przypadku kolan koślawych dochodzi do ich zestawienia w literę X. Takie ustawienie kończyn dolnych wynika z przesunięcia osi podudzia na zewnątrz względem osi uda. Tego typu nieprawidłowość dużo częściej występuje u kobiet, wpływ na to wywiera szerokość miednicy.
Rozpoznanie (diagnoza) koślawości kolan
Koślawość kolan jest zazwyczaj rozpoznawana już w wieku dziecięcym, kiedy dochodzi do gwałtownego rozwoju organizmu, przez co może dojść do obciążenia układu kostnego. Diagnoza koślawości polega na zmierzeniu odległości pomiędzy kostkami przy wyprostowanych i złączonych nogach. Jeżeli odległość pomiędzy nimi jest większa niż 4-5 centymetry, oznacza to, iż ma miejsce koślawość nieznacznego stopnia. Jednakże nie powinno się tego ignorować i trzeba poddać obserwacji określoną osobę.
Występowanie koślawości kolan
Koślawość kolan z reguły występuje u dzieci około 3-4 roku życia. Popularną przyczyną jej ujawnienia jest przeciążenie wynikające z przewagi gwałtownego wzrostu nad, słabym w tym czasie, aparatem mięśniowo- więzadłowym. Kolejną sposobnością tworzenia się koślawości w obrębie kolan, jest następstwo płaskostopia. Deformacja najbardziej uwidacznia się w pozycji stojącej. W następnych okresach dochodzi do zakłóceń funkcji lokomocji.
Chód jest niezwykle niezdarny i na dodatek dochodzi do szybszej męczliwości z powodu niewydolności mięśni, a także więzadeł. Zwiększenie nacisku na chrząstki wzrostowe powoduje duży wzrost po stronie przyśrodkowej, a jego osłabienie uwidocznione jest po stronie bocznej. Dzieci posiadające tę wadę posiadają zwyczaj do stawania w rozkroku, co wywołuje obciążenie brzegów wewnętrznych stopy.
W rezultacie niewykonalne jest prawidłowe ukształtowanie łuków stopy, a w przypadku, gdzie część z nich została obecnie wykształcona, dochodzi do ich zapadania się oraz powodowania płaskostopia. Większe uwarunkowania do występowania tej wady widoczne są u dzieci z niskim napięciem mięśniowym.
