Na rynku pracy często spotykają się różne osobowości z zupełnie odmiennym bagażem doświadczeń i innym sposobem poszerzania i ugruntowywania swoich kompetencji. Duża przepaść w podejściu do zawodowych obowiązków różnych pokoleń została dostrzeżona i nazwana – przez co coraz częściej możemy usłyszeć o pokoleniu X, Y – a ostatnio także o pokoleniu C (nazywanym przez innych pokoleniem Z). Każde z tych pokoleń w dość wyraźny sposób różni się podejściem do pracy, co stanowi spore wyzwanie dla pracodawców.
Pokoleniem X nazywa się generację urodzoną przed rokiem 1980 – jeszcze przed tym, jak Internet stał się powszechny. Pracownik z tej generacji nie widział nic dziwnego w tym, żeby przepracować całe życie w jednej firmie. Tego typu pracownicy swoją wiedzę czerpali z książek i starali się ją ugruntowywać (gdyż dostęp do informacji nie był tak łatwy jak obecnie). Pokolenie X często zajmuje wysokie stanowiska, a doszli do nich ciężką pracą (często wykonywaną kosztem życia osobistego i rodzinnego). Cenią stałą pracę i potrafią znieść dla niej wiele wyrzeczeń. Nadgodziny to dla nich normalny element pracy – wiedzą, że poświęcenia to najlepsza droga do sukcesu.
Między pokoleniem X a Y jest ogromna przepaść, jeśli chodzi o stosunek do pracy i życia osobistego. Pokolenie Y swoją karierę rozpoczynało po zmianach ustrojowych i w epoce upowszechnienia Internetu. Przedstawiciele pokolenia Y wiedzą, że praca jest elementem, a nie treścią życia i nie warto poświęcać dla niej życia osobistego. Znają swoją wartość i nie przywiązują się do miejsca pracy, wiedząc, że w każdej chwili mogą je zmienić. Często uznawani są za aroganckich i nastawionych roszczeniowo – ale równocześnie bardzo zdolnych i umiejących bardzo szybko się uczyć. Potrafią walczyć o swoje prawa i tworzyć rozbudowaną strefę komfortu.
Pokolenie C zostało nazwane i wyodrębnione stosunkowo niedawno, określa ono grupę urodzonych w latach 90. Dla nich nowe media i Internet to naturalne środowisko, w którym dorastali. Dla nich poruszanie się w nowych mediach jest naturalne i nie muszą się tego specjalnie uczyć. Zazwyczaj łączą studia z pracą – wiedząc przy tym, że są cenionymi pracownikami (tym bardziej, że ich podwładnymi są zazwyczaj przedstawiciele mniej zaznajomionymi z nowymi technologiami).
Wszystkie te pokolenia często spotykają się w jednym miejscu pracy, co jest prawdziwym wyzwaniem dla zarządzającego kompetencjami. Umiejętne kierowanie tak zróżnicowanym zespołem wymaga dużej wiedzy i doskonałego określenia i stworzenia profili kompetencyjnych. Umiejętne określenie i wydobycie kompetencji poszczególnych pracowników pozwoli stworzyć uzupełniający się zespół, który stworzy bardzo silną i wielopłaszczyznową machinę sukcesu.
