Nie tylko panie burzliwie wspominają rozpoczęcie noszenia tej część garderoby, początkowo, noszenie przez mężczyzn spodni uważane było za niestosowne.
Najstarsze odnalezione spodnie na świecie najprawdopodobniej pochodzą z około XI wieku p.n.e., przypuszcza się, że należały do azjatyckich ludów koczowniczych, a ich kształt przystosowany był do tego, by ułatwiać wygodne ujeżdżanie koni. Znany do dziś krój spodni wydawał się właśnie najwygodniejszym i najlepiej przystosowanym do jazdy konnej – nie ograniczał ruchów i chronił skórę przed zatarciem. W starożytnym Rzymie ten rodzaj odzienia uznawano za barbarzyński, jednak z czasem doceniono ich wygodny krój – ale nie obnoszono się z nimi, zwykle znajdowały się pod typowym odzieniem wierzchnim.
Jednak spodnie, a właściwie coś, co bardziej przypominało rajstopy, było noszone już w pierwszych wiekach n.e. Następnie popularne były nogawice, czyli luźne niezszyte ze sobą pasy sukna, przypięte do paska. Początkowo nie sięgały one do samej ziemi, a ich spód zwieńczony był onucami lub kawałkami tkaniny. Pod koniec XIV wieku spodnie zakrywały całe nogi i były uszyte tak, aby dosięgać aż do pasa. Renesans przyniósł modę na bufiaste spodnie, nawiązujące do hiszpańskiego dworskiego szyku.
Za to w XVI i XVII wieku spodnie stały się już bardzo popularnym elementem garderoby, co więcej, panowie zaczęli prześcigać się we wzorach i zdobieniach swoich spodni. Zazwyczaj nie sięgały one samego dołu, a szykowna góra, uzupełniana była rajtuzami (często także butami na obcasie). Pojawiały się coraz oryginalniejsze tkaniny i coraz odważniejsze kroje i zdobienia tej części garderoby. Wówczas eksperymentowano z rozmaitymi tkaninami, haftami i kolorowymi nićmi.
W XVIII wieku, zaczęto rezygnować z ornamentów i dążyć do prostoty i wygody, wówczas popularne stały się też długie spodnie, zakrywające całe nogi. Z czasem także kobiety zaczęły coraz częściej sięgać po spodnie, choć oczywiście początkowo budziło to wiele kontrowersji. Oficjalnie i odważnie w spodniach chodziła choćby George Sand, początkowo była to ekstrawagancja, a z czasem podyktowane to było względami ekonomicznymi (spodnie były znacznie tańsze od sukni).
Z czasem spodnie stały się strojem powszechnym, noszonym zarówno przez kobiety jak i przez mężczyzn. W 1873 roku zostały opatentowane jeansy – i od tego czasu moda już nigdy nie była taka sama. Jeansy stworzone zostały jako spodnie robocze – dla pracowników fabryk i farmerów, jednak z czasem stały się jednym z popularniejszych rodzajów spodni – właściwie na każdą okazję. Zaczęły powstawać różne kolory i fasony, a także rozpowszechnił się różny sposób ich noszenia – np. sagging, czyli nisko opuszczone spodnie, co było swoistym wyrażeniem swojego światopoglądu i przynależności do danej subkultury. Ten rodzaj noszenia spodni, z widoczną bielizną, pochodził z mody więziennej, niektórzy twierdzą, że tam oznaczał on gotowość do zbliżenia. Ten rodzaj noszenia spodni stał się bardzo popularny, często wykorzystywany był przez gangsterów i drobnych przestępców. Co ciekawe, w niektórych miejscach (np. w Luizjanie) zakazano takiego noszenia spodni, a złamanie zakazu skutkowało nałożeniem wysokiej grzywny. Obecnie spodnie często są wyrazem nie tylko mody, ale światopoglądu, buntu i luzu, jak to ma miejsce np. w przypadku hip-hopowców.
