Jakkolwiek BMI jest wskaźnikiem bardzo spopularyzowanym, okazuje się, że obecnie pod względem trafności szacowania zagrożeń prym wiodą właśnie wskaźniki WHR i WHtR. Przyjrzyjmy się im.
Wskaźnik WHtR
Nazwa wskaźnika wzięła się od angielskich słów Waist to Height Ratio, co oznacza ni mniej, ni więcej jak stosunek obwodu talii do obwodu bioder i tak się go właśnie liczy. Nie ma znaczenia w jakiej mierze dokonujemy pomiarów (centymetry, cale), byle tylko talia i wzrost zostały zmierzone w tej samej. Dzielimy pierwszą liczbę przez drugą, w ten sposób otrzymując wartość wskaźnika. Interpretacja wyniku też nie nastręcza zbyt wiele trudności – najzdrowiej dla nas jest, aby wartość WHtR wynosiła mniej niż 0,5. Wartości powyżej są związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego. Co ciekawe, pomimo ogromnej prostoty wskaźnika WHtR, o wiele trafniej można prognozować na jego podstawie ryzyko wystąpienia ataku serca lub udaru mózgu, niż na bazie wskaźnika BMI.
Wskaźnik WHR
WHR to akronim od słów Waist to Hip Ratio, pochodzących również z języka angielskiego. Wskaźnik WHR uzyskujemy poprzez podzielenie obwodu talii, przez obwód bioder. Tak jak w przypadku wskaźnika WHtR jednostka pomiaru nie ma znaczenia, natomiast sam wskaźnik jest o wiele ciekawszy niż jego poprzednik. Przede wszystkim wskaźnik WHR służy do oceny dystrybucji tkanki tłuszczowej w organizmie człowieka. Tkanka tłuszczowa może odkładać się bardziej wokół pośladków i ud – mamy wtedy do czynienia z sylwetką typu gruszka (gynoidalną), a może też gromadzić się bardziej w okolicy brzucha – wtedy mówimy o sylwetce typu jabłko (androidalnej). Niestety, jak pokazują badania ostatni typ sylwetki jest powiązany ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia chorób układu krążenia.
Wyniki, obliczone przez internetowy kalkulator WHR, interpretuje się w kontekście płci. Dla kobiet wartością graniczną wskaźnika WHR pomiędzy obydwoma typami sylwetki jest 0,8, natomiast dla mężczyzn 1.0. Ponadto wskaźnik WHR ma jeszcze jedną, ciekawą właściwość. Jak wynika z badań, wartość wskaźnika jest związana z postrzeganiem naszej atrakcyjności fizycznej – istnieje pewna jego optymalna wartość. Zazwyczaj za najatrakcyjniejsze są uważane kobiety z WHR=0,7 oraz mężczyźni z WHR=0,9. Osoby o takich proporcjach statystycznie obarczone są mniejszym ryzykiem nowotworu jajników (kobiety) czy prostaty i jąder (mężczyźni) oraz charakteryzują się większą witalnością. Nic tylko dążyć do optymalnych wartości, jeśli to tylko możliwe ze względu na budowę naszego ciała.
