Każdy może dziś przenieść się do innego kręgu społecznego (nie wspominając o zmianie miejsca zamieszkania) znacznie łatwiej niż kiedykolwiek wcześniej. A mimo tego wiele osób czuje się bardzo ograniczonych – jest tak z powodu barier istniejących w ich wnętrzu, barier, które nie pozwalają im przejawiać siebie, mówić co myślą i wyrażać swych pragnień. Potocznie jest to określane jako problemy z asertywnością.
Asertywność sama w sobie jest bardzo naturalnym zestawem zachowań. Jeśli jednak jej nie przejawiamy, to warto się zastanowić co nas ogranicza, co nas hamuje. Przede wszystkim są to nasze własne wewnętrzne blokady, na przykład w postaci tak zwanych dialogów wewnętrznych. Ile to razy chcąc zachować się asertywnie, sami siebie powstrzymujemy, kiedy w naszym mózgu odzywa się głos mówiący na przykład „ale oni teraz mają ważne zadania, może już nie będę teraz wzbudzał awantury” albo „to i tak na pewno nic nie da”, albo „ona i tak nie da się przekonać”… Takie wewnętrzne dialogi blokują nas zanim zaczniemy cokolwiek robić.
Innym mechanizmem jest tak zwane katastrofizowanie czyli wyobrażanie sobie niezwykle negatywnych, wyolbrzymionych konsekwencji tego, co się stanie jak zachowam się asertywnie. Osoby, które w ten sposób blokują siebie, wyobrażają sobie najczarniejsze scenariusze tego, co się zdarzy po tym, jak na przykład komuś odmówią – na przykład że ta osoba zrobi awanturę, obrazi się i zerwie relację i jeszcze wszystkim naopowiada jakim to samolubem jesteśmy.. Wyobrażają to sobie z uczuciem całkowitej pewności realizacji tego scenariusza. To skutecznie powstrzymuje przed jakimkolwiek asertywnym działaniem.
Warto być świadomym istnienia i działania tych procesów, by im nie ulegać.
