Wiele matek wręcz podkreśla, że ojcowie zdecydowaną większość spraw związanych z wychowaniem składają na ich barki.
Pracuję z rodzinami, w których zaistniały mniejsze bądź większe problemy, stąd moje refleksje nad rolą ojca, a właściwie jego emocjonalnego braku w wychowaniu dzieci.
Fromm: „Matka jest pokarmem, miłością , ciepłem, ziemią. Być kochanym przez nią to tyle, co być żywym zakorzenionym, mieć ojczyznę i dom….. ..ojciec reprezentuje świat myśli, przedmiotów, które są dziełem ludzkich rąk, świat prawa i ładu, dyscypliny, podróży, przygody. Ojciec wskazuje dziecku drogę w świat”.
Miłość matki jest bezwarunkowa.
Miłość ojcowska jest zdeterminowana określonymi cechami zachowania dziecka – kocham cię bo spełniasz moje oczekiwania, wypełniasz obowiązek, jesteś taki jak ja. Wyobraża abstrakcję, sumienie, obowiązek, prawo i hierarchię. Miłość ojcowską można utracić, jeśli nie spełni się oczekiwań.
W dobie pośpiechu, internetu, trudniej ojcu sprawować rolę „wprowadzającego w życie” . Dzieci ojców, którzy nie zajmują się dziećmi (mimo fizycznej obecności nie są emocjonalnie dla dzieci dostępni) są gorzej społecznie przygotowane niż dzieci ojców nieobecnych.
Słaby związek emocjonalny z ojcem, przy jednoczesnym zbytnim przywiązaniu do matki, jest uznawany za główną przyczynę lęku przed szkołą.
Czy wiesz, że :
1. Gdy ojciec dyscyplinuje dzieci mają one później mniejszą tendencję do oszustw i kłamstw.
2. Gdy ojciec daje odczuć jaki jest opiekuńczy , dzieci w przyszłości stają się bardziej hojne, otwarte na ludzi i świat.
3. Gdy ojciec jest nadmiernie surowy, emocjonalnie odległy- dzieci mają większą tendencję do zwierzeń (wskaźnik braku dojrzałości i potrzeby uległości).
4. Gdy ojciec liczy się z opinią dziecka, jest łagodny, okazuje czułość bardzo rozwijają się u dziecka uczucia moralne.
5. Gdy ojciec obdarza córkę większym zainteresowaniem, wpływa to na rozwój w jej zachowaniu cech kobiecych. Mówi się nawet, że córka jest tym bardziej kobieca im bardziej męski był ojciec. Natomiast identyfikacja z rodzicem tej samej płci koreluje z wysokim rozwojem potrzeby osiągnięć.
6. Ojciec , który jest przez syna postrzegany jako silny i kompetentny, a który jednocześnie nie tłumi poczucia wolności stanowi najkorzystniejszy model.
7. Stawianie przez ojców odpowiednio wysokich wymagań, przy jednoczesnym pozytywnym stosunku stwarza odpowiedni klimat do rozwoju intelektualnego
8. Jeśli syn uważa, że jego postępowanie jest podobne do postępowania ojca, mniej przeżywa stany lękowe, ale kształtuje autorytarne cechy osobowości.
9. Im bardziej ojciec jest serdeczny wobec chłopca, tym bardziej chłopiec identyfikuje się z nim i tym pewniej będzie czuł się w roli mężczyzny. Chłopcy, których ojcowie są nieprzyjemni i odrzucają ich emocjonalnie, często stają się zniewieściali.
10. Aktywne, zdrowe uczestnictwo ojca w wychowaniu syna pozwala synowi na zerwanie symbiotycznej więzi łączących go z matką. Tym samym na wykształcenie zdrowej, męskiej seksualności, męskiej tożsamości. Jeśli się tak nie stanie będzie, w dorosłym życiu, nienawidził kobiet za to, że ich potrzebuje.
Z badań niezbicie wynika, iż to właśnie nieobecny ojciec jest tym nieszczęściem, które w największym stopniu łączy młodocianych przestępców- nie kolor skóry, nie brak edukacji, nie bieda.
