Zdaniem zwolenników dziecko dzięki kieszonkowemu rozwija cechy, takie jak wytrwałość, cierpliwość, oszczędność. Uczy się wartości pieniądza i planowania wydatków, samodzielnego podejmowania decyzji i panowania nad własnymi zachciankami.
Przeciwnicy z kolei uważają, że nigdy nie ma pewności, czy dziecko nie wyda pieniędzy na rzeczy, które są dla niego niezdrowe albo niebezpieczne. Poza tym, może wyrosnąć na materialistę albo wyrobić sobie pogląd, że pieniądze dostaje się za nic.
Jeszcze inni uważają, że dawanie kieszonkowego jest wskazane, ale dziecko powinno, z tych pieniędzy, kupować coś do domu – nie tylko przeznaczać na siebie. Dlaczego? Jeśli nie będzie partycypowało w wydatkach domowych to nuczy się, że każdą lekko zdobytą kwotę, przeznacza się na przyjemności. Co nie wróży dobrze jego dorosłemu życiu.
Nie dam Ci jednoznacznej odpowiedzi. Ty znasz najlepiej swoje dziecko.
Jeśli zdecydujesz się na dawanie kieszonkowego proponuję:
- dawać tygodniówki. Dziecko nie ma jeszcze dalekiej perspektywy . Z drugiej strony nie będzie miało jednorazowo sporej kwoty na “głupoty”
- omów zasady dawania. Przedstaw na co kategorycznie nie zgadzasz się, żeby wydawało
- ustal cele. Przygotuj też skarbonkę – niech zacznie oszczędzać na ulubioną zabawkę. Możesz umówić się, że jeśli oszczędzi jakąś kwotę, Ty dołożysz resztę na jej zakup.
- porozmawiaj na temat reklam , ich wpływu na ludzi, przekazu jaki niosą , celu do jakiego dążą
- pomóż odróżnić potrzeby od zachcianek.
- w sklepie porównuj z dzieckiem ceny, sprawdzajcie jakość i skład.
- graj w gry, w których gracze posługują się „pieniędzmi”, kartami, planują , myślą strategicznie - nauczy się zasad rynkowych.
- angażuj dziecko w rodzinne rozmowy na temat wydatków
