Celem spółki jest przynoszenie zysków poprzez rozwój, ale w przypadku bardzo dużych projektów inwestycyjnych firma nie dysponuje odpowiednim kapitałem. Co wtedy robi? Stara się o finansowanie zewnętrzne, które – w zależności od formy prawnej przedsiębiorstwa – może przybrać postać: kredytu (bankowego lub z funduszy pomocowych, poręczeniowych), emisji obligacji albo pozyskania pieniędzy przez giełdę, czyli upublicznienia poprzez sprzedaż akcji podmiotom zainteresowanym taką inwestycją.
Akcje kupują banki, domy maklerskie, TFI prowadzące fundusze inwestycyjne oraz otwarte fundusze emerytalne (OFE), inne firmy oraz osoby indywidualne mające najlepszy rachunek inwestycyjny.
Wszyscy udziałowcy liczą, że projekt się powiedzie, czyli nie tylko zarobi na siebie, ale będzie przynosić zyski w przyszłości. Inwestorzy mogą więc zarabiać na handlowaniu (zbywaniu i odkupowaniu) papierami wartościowymi oraz dywidendzie wypłacanej zwykle pod koniec roku.
Decyduje o tym walne zgromadzenie akcjonariuszy, które może postanowić, że cały wypracowany w danym roku zysk spółka przeznaczy na nowe inwestycje albo spłatę kredytów. Zasada jest prosta: im więcej akcji się posiada, tym (zwykle) większą ilością głosów na WZA się dysponuje, a to oznacza możliwość wpływania na rozstrzygnięcia, kierunki rozwoju, poczynania firmy.
Sęk w tym, że wielkość udziałów zależy od posiadanej gotówki, za którą kupuje się akcje. Dla drobnych inwestorów lepszym rozwiązaniem mogą być fundusze inwestycyjne. Specjaliści polecają Pionner Akcji Polskich, UniKorona, Legg Mason, DWS Gold albo fundusze Arki bądź inne fundusze akcji.
Można też wybrać bezpieczniejsze instrumenty: fundusze stabilnego wzrostu, fundusze rynku pieniężnego, fundusze zrównoważone, Skarbiec Aktywnej Alokacji, PZU FIO Gotówkowy, PKO/CS Stabilnego Wzrostu, fundusze hybrydowe.
Więcej dowiesz się tutaj.
