*
Wielu jest ludzi, dla których stosowanie leków nie jest obce. Widać to zwłaszcza po kolejkach które są w aptekach,gdzie ludzie pragną kupić na przykład leki na przeziębienie i grypę, czy na nadciśnienie. W końcu jest też mnóstwo osób stosujących wiele rodzajów leków neuroleptycznych, które są nieraz nieodzownym elementem terapii w wielu schorzeniach psychiatrycznych. Jednak czy takie osoby zdają sobie sprawę z tego jaki niekorzystny wpływ wywierają takie leki? Pacjent, który ściśle stosuje się do zaleceń lekarza nie zawsze zdaje sobie sprawę ze szkodliwości leku, którego zażywa, chyba że przeczyta ulotkę informacyjną, której jest napisane zarówno o działaniach korzystnych jak i niepożądanych. Oczywiście w dzisiejszych czasach bardzo rozwinęła się farmacja, są leki bezpieczniejsze. Jednak nie oznacza to, że takie ich zażywanie jest w stu procentach korzystne.
**
Najgorszym zaburzeniem, a właściwie przewlekłą chorobą układu nerwowego jest uzależnienie. Można sobie jedynie wyobrazić co czuje człowiek, który po paru latach przyjmowania danego leku uzależniającego nagle ten środek farmakologiczny odstawia, gdyż czuje się powiedzmy zdrowy. Nie można przerwać leczenia takim lekiem, a jak już czujemy się lepiej, to powinno się to skonsultować z lekarzem aby zadecydować o zmniejszeniu dawki leku. Prostym przykładem może być osoba, która odstawiając bardzo toksyczny neuroleptyk jakim jest Tegretol ma objawy odstawienne. W zależności od odporności organizmu wyróżnia się różne ich lokalizacje. Przeważnie są to silne bóle i zawroty głowy, mdłości, wymioty, a także nierzadko nawroty danej choroby neurologicznej czy psychiatrycznej. Może wystąpić głęboka depresja, lęk a nawet fobia(paniczny lęk), niektóre objawy somatyczne i wegetatywne: problemy z oddychaniem, oddawaniem moczu i wiele innych niekorzystnych symptomów. Czasami jest tak że dany lek przeciwpsychotyczny wywołuje tak zwany: ZŁOŚLIWY ZESPÓŁ NEUROLEPTYCZNY, którego objawy mogą występować po odstawieniu leku, bądź na początku leczenia danym neuroleptykiem. Jednak jest to zależne od organizmu pacjenta jak i tendencji do zachorowania na taki zespół. Całe szczęście występuje on bardzo rzadko a objawem zespołu jest między innymi uszkodzenie mięśni, nerek i wątroby. Badanie wstępne opiera się na wynikach laboratoryjnych, które mają potwierdzić, czy dany pacjent ma takie schorzenie. Są to badania krwi i moczu, do których należy poziom mocznika i kreatyniny, odpowiedzialnych za prawidłowe funkcjonowanie nerek, Aspat, Alat –próby wątrobowe.
***
Wiele jest różnych uzależnień od neuroleptyków, gdzie ludzie nie mogąc ich odstawić biorą je nie raz do końca życia. Jednak dobrze jest mieć świadomość takiego mechanizmu choroby, którą nazywa się w języku potocznym LEKOMANIĄ. Pacjenci zażywając duże dawki leków trafiają do szpitala i to przeważnie nie z powodu choroby podstawowej, ale wywołanej przez uzależnienie. Istnieją również grupy antypsychiatryczne, które nie akceptują wprowadzania leków uzależniających. Jednak czy ludziom chorym na przykład na głęboką psychozę pomogłoby cokolwiek poza leczeniem farmakologicznym? Rzecz jasna można wdrożyć psychoterapię, ale chory, który nie ma żadnej świadomości swojego bytu, żyje w świecie zupełnie nierealnym, wyobcowanym nie będzie w stanie brać udziału w rozmowie z terapeutą. To jest zupełnie inny świat w jakim taki pacjent się znajduje. Moim zdaniem próba wdrożenia czegoś, co jest nie do końca skuteczne nie ma żadnego sensu a dążenie do doskonałości ludzi praktycznie nieświadomych nigdy nie znajdzie miejsca w antypsychiatrii, zaś lekomania będzie zawsze poważnym problemem społecznym.
