Zapewne zastanawiacie się nad pojęciem borderline, a zwłaszcza Ci, którzy nie mają takiej choroby? Zacznijmy może od początku. Otóż borderline to jest innymi słowy pograniczne zaburzenie osobowości , którego powstanie ma związek głównie z czynnikami społecznymi i odpowiednimi do tego predyspozycjami. Osobowość pograniczna podobnie jak padaczka skroniowa polega na chwiejności emocjonalnej, tyle że przy borderline jest to spowodowane głównie jakimś urazem w dzieciństwie, a nie wyładowaniami epileptycznymi . Bardzo często jest tak że psychiatrzy uważają iż skoro pacjent ma zaburzenia emocjonalne, to ma borderline. Jednak nie jest to prawdą! W borderline jest co prawda huśtawka nastrojów jak w epilepsji, z tym że występuje tutaj stosunkowo niska samoocena i brak opanowania swoich uczuć zarówno negatywnych jak i pozytywnych. Innymi słowy przy borderline występują emocje nie do opanowania. Przykładem może być taka osoba, która np nienawidzi i przekreśla taką osobę z nienawiści albo tak bardzo kocha, że aż nienawidzi, bądź też i kocha i nienawidzi osoby która ją w dzieciństwie skrzywdziła. To są tak zwane skrajne emocje, które u osób dojrzałych emocjonalnie nie występują. Jednak nie oznacza to że osoby z borderline nie mają żadnych uczuć wyższych! Mają, ale są do tego stopnia nadwrażliwe, iż łatwo je skrzywdzić. Przy osobowości skrajnej emocjonalnie ludzie zakładają maskę i potrafią udawać że nic się z nimi nie dzieje. To jest cechą borderline- ucieczka do „wnętrza siebie”- nikt mnie nie widzi, nie słyszy moich trosk, a ja mam święty spokój, ponieważ nie muszę słuchać jak ktoś wytycza mi moje wady!- To jest właśnie myślenie, które nie daje szansy na „ocalenie”, na „zakończenie wielkiego cierpienia duszy”. Walka staje się nieskuteczna, bądź też mało efektywna przy próbie jej podjęcia się. Czasami tacy ludzie popełniają samobójstwa, bądź też mają myśli samobójcze, dokonują samookaleczeń, chociaż tak naprawdę nie jest to dla nich najlepsze rozwiązanie, ale w bardzo wielu przypadkach(ich zdaniem)-jedyne. Siłą rzeczy , w kontaktach społecznych też takim ludziom jest ciężko, ponieważ tacy ludzie wytwarzają barierę emocjonalną i nie dają się dopuścić do siebie, aby nawet im pomóc w chorobie- znam to z własnego doświadczenia. Kiedy leżałem w szpitalu psychiatrycznym, to spotykałem pacjentów z takimi właśnie problemami psychicznymi. Jednak lekarze mówili, że nie ma na to rady i jedyną dostępną formą leczenia jest psychoterapia behawioralna( uczenie się nowych zachowań, sposobów reagowania na sytuacje stresowe). Leczenie farmakologiczne można stosować jedynie w celu obniżenia napięcia emocjonalnego, niepokoju, czy towarzyszącego lęku, lecz leku na tego typu schorzenie nie ma. Ciężko jest się pogodzić z taką rzeczywistością, bo każdy kto choruje na borderline chciałby wyzdrowieć i być jak każdy inny człowiek- zdolnym do wszystkiego, do pracy, do życia w społeczeństwie, aby móc zakładać rodzinę i żyć szczęśliwie, w sposób godny. Wiele razy słyszy się że borderline to jest wszystko i nic. Jednak moim zdaniem nie jest to prawdą, ponieważ jest to zaburzenie wynikające z silnego urazu psychicznego, a co za tym idzie głębokiego emocjonalnego wpływu wywieranego na taką osobę. Tak więc nie jest to „niczym”. Bardzo częstym objawem towarzyszącym w borderline jest depresja. Praktycznie każdy kto ma tego typu schorzenie przeżywa chociaż raz w swoim życiu stan depresyjny, bo jest on wynikiem kumulowania się negatywnych emocji i próby zwalczenia ich, co w konsekwencji jednak doprowadza do poczucia zupełnej beznadziejności. Nie raz występuje stan euforii praktycznie przeplatający się z depresją. Niektóre osoby „tęsknią” za stanem euforii, gdy mają dość stanu depresyjnego, chociaż silna euforia nie daje jednak takich efektów pożądanych jakie byśmy chcieli, ponieważ w tym stanie człowiek szybko się męczy fizycznie jak i psychicznie. Jest to może stan tak zwanego chwilowego”psychicznego ukojenia”, ale jest to stan przejściowy.. Jeśli chodzi o psychoterapię, to jest ośrodek w Krakowie, ale tam trzeba się cztery razy w miesiącu wstawiać na rozmowę kwalifikacyjną, która ma zadecydować, czy zostanie się przyjętym, czy też nie. U border linowców jest to zasadniczy problem-brak systematyczności, szybka zmiana światopoglądu. W przeciągu kilku dni potrafi się zmienić spojrzenie na świat u takiego człowieka chorego, więc rozmowa kilkuseansowa jest w tym wypadku konieczna dla potwierdzenia czy taki chory nie podda się w przeciągu tygodnia pobytu na takim oddziale. Zresztą oddział ten jest otwarty, a nie zamknięty więc obowiązuje tam samodyscyplina . Bardzo częstym objawem towarzyszącym w przypadku pogranicznego zaburzenia osobowości jest występowanie obsesji jak i kompulsji ( natrętnych myśli i przymusowych czynności). Nosi to miano zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, które mogą, choć nie muszą się ujawniać. Borderline jest chorobą bardzo charakterystyczna w swoim przebiegu, którą leczy się głównie psychoterapią. Miejmy nadzieję, że medycyna okaże się chwalebna i dopomoże ludziom dotkniętym tą chorobą .
