Wskaźnik BMI jest wyliczany jako iloraz wagi do kwadratu wzrostu danej osoby, przy czym waga zawsze podawana jest w kilogramach, natomiast wzrost w metrach. Indeks ten stosowany jest nawet przez lekarzy w celu określenia prawdopodobieństwa zapadnięcia danej osoby na takie choroby jak cukrzyca czy miażdżyca.
Współczynnikiem BMI bardzo często operują także dietetycy, którzy najwięcej mają wspólnego z utrzymywaniem właściwej wagi przez ich pacjentów. Wyniki otrzymane przy wyliczaniu wskaźnika bmi wskazują na różne stany ludzkiego organizmu. Jeśli wskaźnik ten jest niższy niż 16, wówczas dana osoba jest po prostu wygłodzona. Można powiedzieć, że niedaleka droga stąd do anoreksji czy innych zaburzeń łaknienia. Taką osobę należy leczyć i zmusić do tego, aby przytyła. W innym przypadku anoreksja wyniszczy jej organizm.
Wynik w przedziale od 16-17 jest jednoznaczny z wychudzeniem, spowodowanym wyczerpującym stanem chorobowym bądź anoreksją. Wskaźnik BMI w przedziale od 17 do 18,5 to niedowaga. Najlepiej by było, aby BMI mieścił się w granicach od 18,5 do 25, ponieważ jest to wartość prawidłowa. Im wyższy wskaźnik, tym większa nadwaga i otyłość.
Otyłość skrajna jest diagnozowana w momencie, gdy wskaźnik BMI przekracza 40. W dzisiejszych czasach coraz częściej ludzie chorują na otyłość, bowiem jest ona uważana za chorobę cywilizacyjną. Nie można jej lekceważyć, ponieważ jest nader obciążająca dla całego organizmu ludzkiego. Po stwierdzeniu, że nasze BMI jest zbyt niskie lub zbyt wysokie należy udać się do lekarza i rozpocząć leczenie.
